13 Эй, коклер, къуванынъыз, ер юзю, шенълен, дагълар, къуванчнен къычырынъыз! РАББИ Озь халкъынынъ юрегини алды, Озь азап чеккенлерини аджыды.
Эй, коклер, тантана этинъиз! РАББИ буны япты! Эй, топракъ теренликлери, сес котерип къычырынъыз! Эй, дагълар, орман ве ормандаки эр терек, къуванчынъыздан шамата котеринъиз! РАББИ Якъупны сатын алды, Исраильде шурет къазанды.
РАББИ Сионнынъ юреклерини аладжакъ, онынъ йыкъылгъан ерлерине теселли береджек; сахралары ве чёллери РАББИнинъ Эдем багъчасы киби оладжакъ. Анда къуванаджакъ ве шенъленеджеклер, Алланы макътайджакъ ве йырлайджакълар.
Тантана этинъиз, къуванчнен къычырынъыз, эй, йыкъылгъан Ерусалим! РАББИ Озь халкъынынъ гонълюни алды, Ерусалимни сатын алып, къуртарды.
Шенъликнен чыкъаджакъсынъыз, тынчлыкъ-аманлыкънен сизни алып кетеджеклер, дагълар ве байырлар огюнъизде тюркю йырлайджакълар, чёльдеки эписи тереклер сизге эль чырпаджакълар.
О куню бойле дейджексинъ: – Я РАББИ! Санъа шукюрлер олсун! Сен манъа ачувлана эдинъ, амма ачувынъ ятышып, юрегимни алдынъ.
Амма алчакъгонъюллилерни юреклендирген Алла янымызгъа Титни ёллап, бизим гонълюмизни алды.
Сизге айтам: тёвбе эткен бир гуналы ичюн Алланынъ мелеклери бойле де къуванаджакълар.
О заман къызлар ойнап къуванаджакълар, яшлар къартларнен берабер шенъленеджеклер, агълавларыны къуванчкъа чевиреджегим, гонъюллерини аладжагъым, чеккен хорлукъларындан сонъ оларны къувандыраджагъым.
Коклер севинсин, ер юзю къувансын, халкълар арасында илян этсинлер: «РАББИ – падишадыр!»
Эй, дагълар ве бутюн байырлар, мейва тереклери ве кедрлернинъ эписи!
РАББИ Якъупны аджыйджакъ, кене Исраильни сайлайджакъ, оларны топракъларында ерлештиреджек. Башкъа халкълар оларгъа къошуладжакъ, Якъупнынъ эвине япышаджакълар.
Вавилондан чыкъынъыз, къасдийлилерден къачынъыз, къуванчнен къычырып хабер этинъиз, буны дюньянынъ кенарларына бильдиринъиз; «РАББИ Озь къулуны Якъупны сатын алып къуртарды», – айтынъыз.
Сион исе: «РАББИ мени ташлап кетти, Раббим мени унутты», – дей эди.
– Мен, Мен Озюм гонълюнъизни аладжагъым! Не ичюн сиз оледжек адамдан, от киби олгъан адам огълундан къоркъасынъыз?
– Сени аз вакъыткъа къувдым, амма буюк мераметнен кери къабул этеджегим.
Гъазабымнынъ къызгъын заманында бир аньге сенден юзюмни чевирдим, амма эбедий севгинен багъышлайджагъым, – дей сени къуртаргъан РАББИ.
Вавилонгъа шимальден ёкъ этиджилер келеджек, ве ер, кок ве оларда олгъан эр шей къуванаджакълар, – дей РАББИ.
Шунынъ ичюн РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: Бутюн ер юзю къувангъанда, Мен сени бакъымсыз этеджегим.
Мен Сенинъ Эвинъе бараджагъым, бутюнлей якъыладжакъ къурбанларны кетиреджегим, Санъа берген адакъларымны беджереджегим.
Къайт бизге, я РАББИ, не къадар мумкюн? Къулларынъны аджы!