6 Буларны эшиттинъ, энди исе бакъ! Буны да къабул этмейджексинъиз, аджеба? Бугунь исе сен бильмеген, янъы ве гизли олгъан шейни хабер этеджегим.
Эй, халкъым! Арман еринде урулып темизленген богъдай кибисинъ! Ордуларнынъ РАББИсинден, Исраильнинъ Алласындан не эшиткен олсам, сизге хабер эттим.
Чокъ шей коресинъ, амма фаркъына бармайсынъ, къулакъларынъ ачыкъ, амма эшитмейсинъ.
Мен – РАББИм; Адым будыр. Ич кимсеге шуретимни, путларгъа шанымны бермейджегим.
Мына, эвельден хабер эткенлерим эписи олды, энди исе янъыларны хабер этем, олар ерине кельмезден эвель, сизге хабер этем.
Бакъынъыз, янъы бир шей япаджагъым! Мына-мына пейда оладжакъ, аджеба буны да бильмеге истемейсинъиз? Мен сахрада ёл япаджагъым, бакъымсыз ерлерде озенлер акъызаджагъым.
Булар шимди ерине келеджек, эвельден олмады. Сен бунынъ акъкъында шимдигедже эшитмединъ, ёкъса: «Мына, мен буны биле эдим!» – айтар эдинъ.
Эй, бугуньки несиль! РАББИнинъ сёзлерине къулакъ асынъыз! Исраиль ичюн Мен сахра киби эдимми? Къап-къаранлыкъ бир мемлекет олдыммы? Сонъ не ичюн халкъым: «Истеген еримизге кетемиз, энди Санъа къайтмайджакъмыз», – дей?
Мени чагъыр – джевабымны берерим, сен бильмеген аджайип гизли шейлерни косьтеририм.
– Халкъларгъа хабер этинъиз ве бильдиринъиз! Байракъ котерип, илян этинъиз, гизлеменъиз! «Вавилон алынды, – айтынъыз, – Бел алласы масхара олды, Меродакъ алласы йыкъылды, путлары масхара олды, аллалары чиль-парча олды».
Шеэрде телюке сигналыны бору чалгъанда, халкъ къоркъмазмы? РАББИнинъ разылыгъы олмайып, бир шеэрнинъ башына беля тюшерми?
РАББИ шеэрни чагъыра. Сенинъ Адынъдан къоркъмагъа – акъыллы шейдир. Къолунда падишанынъ акимиети олгъанны ве шу акимиетни онъа берген Биревнинъ сёзлерини динъленъиз.
Сизге къаранлыкъта айткъанларымны ярыкъта айтынъыз. Къулагъынъызгъа фысылдап айткъанларымны эвлернинъ дамлары устюнден илян этинъиз.
Мен сизге энди «къул» демейим. Къул эфендисининъ не япкъаныны бильмей де. Сизге «достларым» дедим, чюнки сизге Бабамдан эшиткен эр шейни бильдирдим.
Мукъаддес Рух устюнъизге тюшкен сонъ, сиз кучь-къувет аладжакъсыз, Ерусалимде, бутюн Еудиеде, Самариеде ве дюньянынъ кенарынадже Меним шаатларым оладжакъсыз, – деди.
Амма Языда язылгъаны киби олды: Алла Оны севгенлерге козь корьмеген, къулакъ эшитмеген, адамнынъ юреги тюшюнмеген шейлерни азырлады.
Шунынъ ичюн, сен корьгенлеринъни, шимди не олгъаныны ве бундан сонъ не оладжагъыны яз.
Ондан сонъ бакъсам, кокте ачылаяткъан бир къапуны корьдим. Эвельден меннен лаф эткен боразан сесине ошагъан сес кене эшитильди: «Бу ерге чыкъ, ондан сонъ не оладжагъыны санъа косьтеририм».