20 Вавилондан чыкъынъыз, къасдийлилерден къачынъыз, къуванчнен къычырып хабер этинъиз, буны дюньянынъ кенарларына бильдиринъиз; «РАББИ Озь къулуны Якъупны сатын алып къуртарды», – айтынъыз.
Сенинъ халкъынъ Исраильге насыл миллет тенъ келир? Сен Мысырдан сатын алгъан халкъ Исраиль – дюньяда екянедир. Сен бу халкъны Мысырдан сатын алдынъ ве Адынъны шуретлединъ! Халкъынъ огюнде аджайип ве къоркъунчлы шейлер яптынъ! Озюнънинъ халкъынъдан башкъа халкъларны ве оларнынъ аллаларыны къувдынъ!
Вавилон падишасы Невукъаднеццар Вавилонгъа сюргюн эткен ерлерден чыкъкъан, Ерусалимге ве Ехудагъа, эр бири озь шеэрине къайткъан виляет адамлары будыр.
Эгер эвни РАББИ къурмаса, къуруджылар бошуна ишлер. Эгер шеэрни РАББИ къорчаламаса, къаравуллар бошуна юкъламайып турар.
О куню бойле дейджексинъ: – Я РАББИ! Санъа шукюрлер олсун! Сен манъа ачувлана эдинъ, амма ачувынъ ятышып, юрегимни алдынъ.
О куню бойле дейджексинъиз: – РАББИни макътанъыз! Адыны чагъырынъыз! Япкъан ишлери акъкъында халкъларгъа хабер этинъиз! Ады юдже олгъаныны акъылларына кетиринъиз!
Сагъ къалгъанлар сеслерини юксельтеджек, РАББИнинъ буюклиги акъкъында къуванчнен къычыраджакъ, куньбатышта сес котерип, Раббини шуретлейджеклер!
О куню Ехуда топрагъында бу тюркюни йырлайджакълар: Бизим шеэримиз къавий! Рабби бизни, дивар ве къале киби, къорчалай.
Эй, денъизнен ялдагъанлар ве денъизде олгъанлар! Эй, адалар ве устьлеринде яшагъанлар! РАББИге янъы бир йырны йырланъыз, дюньянынъ дёрт тарафындан Оны макътанъыз!
Эй, Якъуп! Эй, Исраиль! Сени яраткъан, дюньягъа кетирген РАББИ шимди бойле дей: – Къоркъма! Мен сени сатын алдым, сени адынънен чагъырдым; сен Менимсинъ!
Къанунсыз япкъанларынъны, думан киби, къувдым, гуналарынъны, булут киби, къуваладым. Мен сени сатын алдым, шунынъ ичюн Манъа къайтынъыз.
Буларны эшиттинъ, энди исе бакъ! Буны да къабул этмейджексинъиз, аджеба? Бугунь исе сен бильмеген, янъы ве гизли олгъан шейни хабер этеджегим.
Эй, коклер, къуванынъыз, ер юзю, шенълен, дагълар, къуванчнен къычырынъыз! РАББИ Озь халкъынынъ юрегини алды, Озь азап чеккенлерини аджыды.
– Сен – Меним къулумсынъ, Якъупнынъ къабилелерини гъайрыдан тиклейджексинъ, Исраильнинъ къалгъанларыны къайтараджакъсынъ. Бундан гъайры, миллетлер ичюн бир ярыкъ оладжакъсынъ, сенинъ ярдымынънен дюньянынъ кенарларында яшагъанларны къуртараджагъым.
Зынджырларнен багълангъан тезден азатлыкъкъа чыкъаджакъ, зинданда ольмейджек, отьмекке мухтадж олмайджакъ.
Бутюн халкъларнынъ козю огюнде РАББИ Озь кучюни косьтерди. Дюньянынъ эписи кенарлары Алламызнынъ къуртарувыны кореджек.
Кетинъиз, кетинъиз, андан чыкъынъыз! Арамгъа токъунманъыз, арасындан чыкъынъыз, озьлеринъизни элялланъыз, эй, РАББИнинъ савутларыны ташыгъанлар!
Тантана этинъиз, къуванчнен къычырынъыз, эй, йыкъылгъан Ерусалим! РАББИ Озь халкъынынъ гонълюни алды, Ерусалимни сатын алып, къуртарды.
Мына, РАББИ ер юзюнинъ кенарларына илян эте: – Сион къызына: «Мына, Къуртарыджынъ келеята! О, мукяфатлайджакъ, акъларыны береджек», – денъиз.
Эр тюрлю къасеветлерини Озюне алды, юзюнинъ Мелеги оларны къуртарды, севгиси ве мераметинен оларны сатын алды, къадимий заманларда оларны къолларында алып ташыды.
РАББИнинъ сёзюни динъленъиз, эй, халкълар! Четте къалгъан адаларгъа хабер этип: «Исраильни ким дагъыткъан олса, о да оны топлайджакъ, чобан озь айванларыны киби, оларны къорчалайджакъ», – айтынъыз.
РАББИ Якъупны къуртараджакъ, кучьлюдже олгъандан оны къорчалайджакъ.
Ёл бою озюнъе косьтергичлерни ве диреклерни къой, кеткен ёлунъа мукъайт ол! Эй, Исраиль къызы, арткъа къайт, бу шеэрлеринъе къайт!
– Халкъларгъа хабер этинъиз ве бильдиринъиз! Байракъ котерип, илян этинъиз, гизлеменъиз! «Вавилон алынды, – айтынъыз, – Бел алласы масхара олды, Меродакъ алласы йыкъылды, путлары масхара олды, аллалары чиль-парча олды».
Вавилон топрагъындан къуртулгъанларнынъ, къачкъанларнынъ сеслери эшитиле. Олар Сионда РАББИнинъ джезасы акъкъында, Сарайы ичюн Алламызнынъ джезасы акъкъында хабер этелер.
Вавилондан къачынъыз, къасдийлилернинъ топрагъындан кетинъиз, къойларнынъ башында текелер киби олунъыз.
– Ортасындан чыкъ, эй, халкъым! эр биринъиз РАББИнинъ алевли гъазабындан джанынъызны къуртарынъыз.
Вавилонгъа шимальден ёкъ этиджилер келеджек, ве ер, кок ве оларда олгъан эр шей къуванаджакълар, – дей РАББИ.
Вавилон шеэринден къачынъыз, эр биринъиз джанынъызны къуртарынъыз, ёкъса Вавилоннынъ акъсызлыгъы ичюн гъайып оладжакъсынъыз! О вакъыт РАББИ оны джезалайджакъ, къазангъанына коре къаршылыкъ береджек.
Мен оларгъа бельги береджегим ве оларны топлайджагъым, Мен оларны сатын аладжагъым. Эвель олгъаны киби, олар чокъ сайылы оладжакъ.
– Эй, Сион къызы, шенълен ве къуван! Мен келеджегим ве аранъызда яшайджагъым, – дей РАББИ.
Сен ернинъ о бир четинедже дагъылгъан олсанъ биле, Алланъ олгъан РАББИ андан да сени джыяр, андан да алыр.
Эй, коклер, азизлер, эльчилер ве пейгъамберлер! Энди къуванынъыз, чюнки Алла шеэрни джезалады, акъкъынъызны алды.
О вакъытта коктен башкъа бир сесни эшиттим. О, бойле деди: – Эй, халкъым, ондан чыкъып кетинъиз, онынъ гуналарына къошулманъыз, ёкъса онынъ башына тюшеджек белялар сизге тиеджек!