24 Меним акъкъымда бойле дейджеклер: «Адалет ве кучь тек РАББИдедир!» Онъа къаршы душманлыкъ эткен эр кес Онъа келеджек ве утанаджакъ.
Ехуданынъ къолундан акимиет таягъы тюшмез, аякъларынынъ янындан акимдарнынъ таягъы кетмез. Сонъ Шило келеджек, ве халкълар онъа боюн эгеджеклер.
РАББИнинъ ишлери буюктир, оларда зевкъ тапкъанларнынъ эписи оларны огренелер.
Дюньяда чокъ ашлыкъ олсун, о, дагъларнынъ башында далгъалансын, мейва тереклери Ливан орманы киби олсун. Шеэр халкъы исе ердеки от киби чокълашсын.
Агъызлары кокке къаршы котерилелер, сёзлеринен олар ерни толдуралар.
Рабби-Таалямызнынъ разылыгъы бизнен олсун! Къолларымызгъа О, берекет берсин, къолларымызнынъ ишлери онъ кельсин!
Эбедиен РАББИге ишанынъыз, РАББИ-Тааля – эбедий Къаядыр.
Санъа къаршы ачувлангъан эр кес утанаджакъ ве масхара оладжакъ. Сеннен дженклешкенлер бош ер киби олып, гъайып оладжакъ.
Къоркъманъыз, отюнъиз патламасын! Эвель-эзельден сизге хабер этип, оладжакъны эвельден бильдирмеген эдимми? Сиз – Меним шаатларымсынъыз. Менден гъайры алла бармы? Ёкъ, башкъа бир Къая ёкътыр, ич бирини бильмейим!
Исраильнинъ эписи эвлятларыны РАББИ акълайджакъ ве шуретлейджек.
Санъа къаршы ич бир япылгъан силя енъиш къазанмайджакъ, судда сеннен давалашкъан эр кимни къабаатлайджакъсынъ. РАББИ къулларынынъ къысмети бойледир, оларны Мен акълайджагъым, – дей РАББИ.
Сен танымагъан миллетни чагъыраджакъсынъ; сени бильмеген миллет санъа ашыкъаджакъ, РАББИ, сенинъ Алланъ, сизни шуретлеген Исраильнинъ Азизи ичюн санъа келеджеклер.
Бутюн халкъынъ инсафлы оладжакъ, топракъкъа эбедиен сабылыкъ этеджек. Олар – Мен сачкъан фидан, къолларымнынъ иши, – Мени шуретлейджеклер.
Манъа адалар ишаналар, башында Таршиш гемилери келелер, узакълардан кумюш ве алтынларынен огъулларынъны кетирелер, РАББИнинъ Ады, сенинъ Алланъ, Исраильнинъ Азизи ичюн шуны япалар. РАББИ сени шуретледи!
РАББИде буюк къуванч тападжагъым, Аллам ичюн джаным шенъленеджек. О манъа къуртулыш урбаларыны, инсафлыкъ урбасыны кийдирди. Киевге, руханийге киби, башыма сарыкъ къойды, бир келинни киби, ильванларнен безетти.
Топракъ осюмликлерни насыл осьтюрсе, багъча сачылгъаныны насыл етиштирсе, РАББИ-ТААЛЯ да бутюн миллетлернинъ огюнде догърулыгъыны ве шуретини косьтереджек.
О куньлерде Ехуда къуртуладжакъ, Ерусалим къоркъусыз яшайджакъ, онъа: «РАББИ бизни акълай», – дейджеклер.
РАББИ-Таалям – меним къуветим! О, аякъларымны сыгъын аякълары киби тез япаджакъ ве мени юксек ерлерге алып бараджакъ! Баш чалгъыджы ичюн. Телли чалгъы алетлеринде.
Мен оларны РАББИнинъ кучюнен кучьлю этеджегим. Олар Адымнен яшап, арекет этеджек, – дей РАББИ.
Ехуда халкъыны кучьлю этеджегим, Юсуф эвлятларыны къуртараджагъым ве сюргюнликтен къайтараджагъым, чюнки Мен оларны аджыдым. Санки оларны къалдырмагъаным киби оладжакълар. Мен – РАББИм, оларнынъ Алласы. Мен оларгъа джевап береджегим.
О заман Ехуда башлыкълары юреклеринде: «Ерусалимде яшагъанлар Ордуларнынъ РАББИсининъ, Алласынынъ кучюнен кучьлюдир», – деп тюшюнеджек.
Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: – О куньлерде чешит тилли халкълардан олгъан он адам бир ехудалынынъ урбасы этегинден тутаджакъ ве: «Биз сизнен кетеджекмиз, чюнки Алла сизнен олгъаныны эшиттик», – дейджеклер.
Исанынъ бу сёзлери Онъа къаршылыкъ косьтергенлернинъ эписини утандырды. Бутюн халкъ исе Иса япкъан эписи аджайип ишлерге къувана эди.
Энди меним падиша олгъанымны истемеген анавы душманларымны мында кетиринъиз де, козюм огюнде ольдюринъиз», – дей.
Мен ерден юкъарыгъа котерильгенимде, Озюме эр кесни чекеджегим.
Байрамнынъ сонъки, энъ улу кунюнде Иса турды да, къычырып: – Ким сувсагъан олса, Манъа келип ичсин.
Сиз Алланынъ арекети ичюн Иса Месихнен бирлештинъиз. Иса бизим ичюн Алланынъ икмети олды, бизни акълады, азиз этти ве къуртарды.
Месихнинъ ярдымынен Алланынъ огюнде инсафлы сайылайыкъ деп, Алла гуна бильмеген Месихни гуналарымыз ичюн къурбан оларакъ кетирди.
О, Озь шуретининъ байлыгъына коре, Озь Рухунен сизинъ ичинъизде олгъан инсанда сизге къуветли олмагъа такъат берсин,
Не исе, Раббинен ве Онынъ къудретли къуветинен кучьлю олунъыз.
Манъа кучь берген Иса Месихнинъ ярдымынен эр шейни япып олам.
Онынъ шуретли къудретинен къуветлешип, эр шейге сабырлы ве чыдамлы олунъыз; къуванчнен
Симон Пётр, Иса Месихнинъ къулу ве эльчиси, – Алламызнынъ ве Къуртарыджы Иса Месихнинъ догърулыгъына коре сизнен берабер къыйметли имангъа кельгенлерге:
Халкълар гъазапланды, Сенинъ де гъазабынъ чыкъты. Олюлерни суд этмек вакъты кельди, Сенинъ къулларынъа, пейгъамберлерге ве азизлерге, эм де Сенден къоркъкъан буюклерге ве кичиклерге озь акъларыны бермек вакъты кельди. Ер юзюни харап эткенлерни ёкъ этмек вакъты да кельди!
Рух ве келин: – Кель! – дейлер. Эшиткен адам да: – Кель! – десин. Сувсагъан адам кельсин, истеген адам яшайыш сувуны бедава алсын.