23 Озюмнен ант этем, агъзымдан чыкъкъан сёз догъру ве ич денъишмез. Эр тиз огюме чёкеджек, эр тиль Меннен ант этеджек.
Ибраимнинъ Алласы, Нахорнынъ Алласы, баба-деделерининъ Алласы бизге къады олсун, – деди. Якъуп бабасы Исхакънынъ Дешетинен емин этти.
озь агъа-къардашларына, оларнынъ энъ урьметли сойларына къошулдылар ве Алланынъ къулу Мусанен берильген Къанунгъа коре яшамагъа, РАББИ-Таалямызнынъ эмирлерини, къарарларыны ве низамнамелерини тутмагъа ве беджермеге ант эттилер ве озьлерини еминнен багъладылар.
О – башына якъылгъан паалы зейтюн ягъы киби, сакъалына, Харуннынъ сакъалына акъып тюшкен, урбасынынъ якъасына акъып тюшкен ягъ кибидир.
Инсафлылар РАББИден къуваныр ве Онъа умют багъларлар; бутюн догъру юреклилер Оны макътайджакълар!
Сионда РАББИ улудыр, Юджедир О, бутюн халкълардан устюндир!
Кедарнынъ сагъ къалгъан аскерлери, джесюр окъчулары пек аз оладжакъ. РАББИ, Исраильнинъ Алласы, бойле хабер этти.
Мен дегенде, ер юзюнинъ къаранлыкъ еринде гизли айтмадым. Якъупнынъ эвлятларына: «Мени бошуна къыдырасынъыз», – демедим. Мен – акъикъатны айткъан, догърусыны ачкъан РАББИдирим!
– Эй, Якъупнынъ эви, буны динъленъиз! Исраиль адынен адланасыз, Ехуда союндан келип чыкъасыз, РАББИнинъ Адынен ант этесиз, Исраильнинъ Алласыны чагъырасыз, лякин ишанчлыкъ ве инсафлыкътан узакъ оласыз.
Козюнъни котерип, чевренъе бакъ: эписи топлашып, санъа келелер. – Озюмнен ант этем, – дей РАББИ. – Олар эписи санъа бир ильван киби оладжакъ, оларны, бир келин киби, киеджексинъ.
Агъзымдан чыкъкъан сёзюм ойле де, Манъа бош къайтмайджакъ. О, истегимни беджереджек, япсын деп оны ёллагъан ишни беджереджек.
Сени эзиетлегенлернинъ огъуллары баш эгип санъа келеджеклер, санъа сайгъысызлыкъ косьтерген эр кес аякъларынъа тюшеджеклер, санъа: «РАББИнинъ шеэри, Исраиль Азизининъ Сионы», – дейджеклер.
Топракъ осюмликлерни насыл осьтюрсе, багъча сачылгъаныны насыл етиштирсе, РАББИ-ТААЛЯ да бутюн миллетлернинъ огюнде догърулыгъыны ве шуретини косьтереджек.
РАББИ кучьлю онъ къолуны котерип, ант этти: – Бир даа душманларынъ богъдайынъны ашамайджакъ, ябанджыларнынъ огъуллары сен япкъан тазе шарабынъны ичмейджеклер.
Ер юзюнде озюне багъышлав къыдыргъан Ишанчлы Алланынъ багъышлавыны къыдыраджакъ; ер юзюнде ант эткен Ишанчлы Алланен ант этеджек. Эвельки сыкъынтылар унутыладжакъ, козюмден сакъланаджакълар.
Лякин бу сёзлерни динълемесенъиз, Озюмнен ант этем ки, – дей РАББИ, – бу эв харап оладжакъ».
РАББИнинъ Адынен ант этип, акъикъатнен, адалетнен ве догърулыкънен ант этеджексинъ; Рабби халкъларгъа яхшылыкъ этеджек, ве олар Оны макътайджакълар.
Озюмнен ант этем, – дей РАББИ, – Боцра шеэри харап ве масхара оладжакъ, бакъымсыз олып, оны къаргъайджакълар, эписи шеэрлери де эбедиен йыкъыкъ оладжакълар.
РАББИ-ТААЛЯ Озю-Озюнен ант этти. РАББИ, Ордуларнынъ Алласы, бойле дей: – Якъупнынъ къопайлыгъындан джиренем, къавийлештирильген сарайларындан юрегим къайта. Шеэрни ве ичиндеки эр шейини душман къолуна береджегим.
РАББИ бутюн дюньянынъ падишасы оладжакъ. О куню тек бир РАББИ оладжакъ, Онынъ тек бир Ады къаладжакъ.
Алла адам дегиль, О, ялан сёйлемез. Алла инсан огълу дегиль. О, тюшюнджесини денъиштирмез. Айтып да, япмазмы? Сёз берип де, ерине кетирмезми?
Алла онъа насыл джевап берди? – Мен Озюм ичюн Баал путуна тиз чёкмеген 7 000 адамны сакъладым.
Алланъ олгъан РАББИден къоркъ, Онъа хызмет эт ве тек Онынъ Адынен ант эт.
Исанынъ Адына коктеки, ер юзюндеки ве ер тюбюндеки эр ким тиз чёксюн