О, Асанынъ огюне чыкъып, шойле деди: – Динъленъиз мени, Аса ве ехудалыларнынъ ве биньяминлилернинъ эписи! Сиз РАББИнен олгъанда, РАББИ де сизлернен ола. Эгер сиз Оны къыдырсанъыз, Оны тапарсынъыз. Эгер сиз Оны къалдырсанъыз, О да сизни къалдыраджакъ.
Мен падишадан, бизни ёлумызда чешит душманлардан сакъласын деп, аскер ве атлылар сорамагъа утандым, чюнки биз падишагъа: «Алламызны къыдыргъан эр бир адам Онынъ яхшылыгъыны корер, лякин Оны къалдыргъан эр бир адамгъа Онынъ къудрети ве гъазабы тюшер!» – деген эдик.
Сонъ Сарай азбарында огреткен Иса къычырды: – Сиз Мени де, къаерден олгъанымны да билесиз! Мен Озь-Озюмден кельмедим. Мени Ёллагъан акъикъийдир, лякин сиз Оны бильмейсиз.