12 Ер юзюни Мен яптым, устюнде адамны яраттым. Коклерни Мен Озь къолларымнен кердим, ве бутюн кок ордусына буюрам.
Бойле этип, коклер ве ер, ве яратмаларнынъ бутюн сафы ясалды.
– Фарс падишасы Кореш бойле дей: «Коклернинъ Алласы РАББИ ер юзюндеки бутюн падишалыкъларны манъа берди. О, манъа Ехудадаки Ерусалимде Онынъ ичюн Эвни къурмагъа буюрды.
– РАББИ тек Сенсинъ! Сен коклерни ве коклернинъ коклерини яраттынъ. Бутюн ордуларны, ерни ве ерде яшагъанларнынъ эписини, денъизлерни ве денъиздеки эр шейни яраттынъ. Сен эписине джан бересинъ, ве коклернинъ ордулары Санъа ибадет этелер.
Лякин тёкме кузьгю киби сагълам олгъан кок къуббесини Онен берабер сен джаярсынъмы?
Онъа йырланъыз, Онъа чалгъы чалынъыз, бутюн аджайип шейлери акъкъында айтынъыз!
– Ордуларнынъ РАББИси, Керувларнынъ устюнде отургъан Исраильнинъ Алласы! Бутюн ер падишалыкъларнынъ Алласы – бирден-бир Сенсинъ. Сен ернен коклерни яраттынъ.
Сувларны къошавучынен ким ольчеди? Коклерни къарышнен ким ольчеп олды? Топракъ тозуны ким чекти? Дагъларнен байырларны теразеде ким чекип олды?
О, ер тёгерегининъ устюнде отура, ер юзюнде яшагъанлар – сарынчкъа кибидир! Коклерни индже басма киби керген, яшамакъ ичюн бир чадыр киби къургъан!
– Козьлеринъизни котерип, коклер юксеклигине бакъынъыз! Оларны ким яратты? Коклердеки ордуларны сыранен алып келе, эр бирини адынен чагъыра. Улу къудрети, буюк кучю ичюн, Онынъ эр шейи озь ериндедир.
Бильмейсинъми, аджеба? Эшитмединъми, аджеба? Дюньянынъ четлерини яраткъан РАББИ, Эбедий Алла такъаттан тюшмей ве ёрулмай. Оны анъламагъа мумкюн дегиль.
Коклерни яраткъан ве джайгъан, ерни ве анда булунгъан эписи шейлерни ясагъан, дюньядаки адамларгъа нефес берген, устюнде юргенлерге джан берген РАББИ-Тааля бойле дей:
Сени сатын алгъан, ананънынъ къарынында санъа бичим берген РАББИ бойле дей: – Мен – бутюн шейни яраткъан РАББИм! Коклерни ялынъыз кердим, ер юзюни янгъыз ясадым.
РАББИ коклерни яратты, ер юзюни ясап, онъа бичим берди, оны пекитти, бошуна яратмады, анда яшасынлар деп, оны япты. РАББИ бойле дей: – Мен – РАББИ! Башкъасы ёкъ!
Меним къолум ер юзюни яратты, Онъ элим коклерни керди. Оларны чагъыргъанымда, берабер огюмде турарлар.
Не ичюн сизни яраткъанны, коклерни кергенни, ер юзюне темель къойгъан РАББИни унутасынъыз? Не ичюн сизни ёкъ этмеге азырлангъан залымнынъ ачувындан даима, эр кунь къоркъып отурасынъыз? Къана, не ерде залымнынъ ачувы?
«Мен ер юзюни, адамларны ве ер юзюндеки айванларны Озюмнинъ буюк къудретимнен, кучьлю къолумнен яраттым ве Озюм истеген адамнынъ къолуна бердим.
РАББИ-ТААЛЯ! Сен буюк кучюнънен, къудретинънен коклерни ве ер юзюни яраттынъ! Сенинъ къолунъдан кельмейджек бир шей ёкъ!
Исраиль акъкъында РАББИнинъ пейгъамберлик сёзю. Коклерни керген, ер юзюнинъ темелини къойгъан, адамнынъ ичиндеки рухны яраткъан РАББИ бойле дей:
Сизден эвель олгъан, чокътан кечкен заманлар акъкъында, Алла ер юзюнде адамны яраткъан куньден башлап бугуньге къадар заманлар акъкъында сорап бакъ. Коклернинъ бир четинден башкъа четинедже сора: бу буюк ишке ошагъан бир шей олып кечкен эдими, онъа ошагъан бир шей акъкъында эшиткен эдилерми?
Иман ярдымынен анълаймыз ки, дюнья Алланынъ Сёзюнен яратылды ве корюнген шейлер корюнмегенлерден пейда олды.