12 Эвельден Мен хабер эттим, къуртардым, бильдирдим. Башкъа бир ябанджы алла буны япмады. Сизлер – шаатларымсынъыз, – дей РАББИ-Тааля. – Мен – Аллам!
Шимди исе, РАББИм, бизим Алламыз, бизни олардан къуртар. Бутюн ернинъ падишалыкълары бильсин ки, бирден-бир РАББИ – Сенсинъ.
Мына Мен онъа бир рух ёлларым да, о, хаберни эшитип, озь топрагъына къайтаджакъ. Мен оны анда къылычнен ольдюреджегим».
– Сизлер – Меним шаатларым ве къулларымсыз, – дей РАББИ. – Сиз Мени билинъиз, Манъа ишанынъыз, Мен РАББИ олгъанымны анъланъыз деп, сизлерни сайладым. Менден эвель алла ёкъ эди, Менден сонъ да олмайджакъ.
Къоркъманъыз, отюнъиз патламасын! Эвель-эзельден сизге хабер этип, оладжакъны эвельден бильдирмеген эдимми? Сиз – Меним шаатларымсынъыз. Менден гъайры алла бармы? Ёкъ, башкъа бир Къая ёкътыр, ич бирини бильмейим!
Мен дегенде, ер юзюнинъ къаранлыкъ еринде гизли айтмадым. Якъупнынъ эвлятларына: «Мени бошуна къыдырасынъыз», – демедим. Мен – акъикъатны айткъан, догърусыны ачкъан РАББИдирим!
Мына, Мен оны халкъларгъа шаат эттим, миллетлерге буюргъан ёлбашчы яптым.
Ялынъыз РАББИ онъа ёлбашчылыкъ этти, эджнебий алла онен ёкъ эди.
Олар Алланы эджнебий аллаларынен ачувландыргъан, озь писликлеринен Оны гъазапландыргъан.
Энди корюнъиз: Керчектен де, Мен – Одыр! Менден гъайры алла ёкъ! Мен ольдюрем, Мен де яшайыш берем, Мен урам, Мен де тедавийлейим. Меним къолумдан кимсе къуртарып оламаз.