13 Батыр киби, РАББИ чыкъаджакъ, дженкчи киби, ачувгъа толаджакъ. Гудюрди киби, гъазап толу олып, къычыраджакъ, душманларыны енъеджек.
Къанунларынъдан зевкъ тапам, Сенинъ Сёзюнъни ич унутмам.
Я РАББИ! Сен къолунъны юкъары котердинъ, амма олар корьмейлер. Сен халкъынъны севгенинъни корип, утанаджакълар, атешинъ душманларынъны ашап битиреджек.
РАББИ манъа бойле деди: – Окюрген арслан, авнынъ устюнде багъыргъан яш арслан, чобанларнынъ чокълугъы онъа къычырса да, оларнынъ къычырувындан къалтырамаз, шаматасындан къоркъмаз. Ойле де Ордуларнынъ РАББИси, Сион дагъына, юксек байыргъа тюшип, дженк этеджек.
Сагъ къалгъанлар Ерусалимден, къуртулгъанлар Сион дагъындан чыкъаджакъ. Буны Ордулар РАББИсининъ кучьлю севгиси япаджакъ.
Коклерден бакъ, азиз ве шанлы булунгъан еринъден бизни корь. Гъазабынънен къудретинъ къайда? Шефкъатынънен мераметинъ менден узакълашты.
Буны корип, къуванаджакъсынъыз, беденлеринъиз, тазе от киби, кучьке толаджакъ. РАББИнинъ къолу къулларына белли оладжакъ, душманларына исе О, ачувланаджакъ.
Падишалыкъ эткенине ве акимиети тюбюнде аманлыкъ-тынчлыкъкъа сонъ олмайджакъ. Давутнынъ тахтындан эбедиен падишалыкъ этип, адалетнен ве догърулыкънен падишалыкъны пекитеджек ве къавийлештиреджек. Буларнынъ эписи – гъайрет ве буюк севгинен япылгъан Ордулар РАББИсининъ ишидир.
Онынъ ичюн бутюн бу пейгъамберлик сёзлерини оларгъа бильдирип, бойле айт: РАББИ юксекликтен гудюрдейджек, мукъаддес еринден сес береджек, Озюнинъ къой аранына дешетли гурьлейджек, юзюм эзгенлер киби, ер юзюнде яшагъанларнынъ устюне къычыраджакъ.
Олар РАББИнинъ артындан кетеджеклер. Арслан киби, О, ырылдайджакъ. О, сесини береджек, ве огъуллары титреп, гъарптан келеджек.
РАББИ Сиондан гудюрдейджек, Ерусалимден сесини чыкъараджакъ. Коклер ве ер тепренеджек. Лякин РАББИ Озь халкъыны къорчалайджакъ, Исраиль огъулларына сакъланув ери оладжакъ.
Амос бойле деди: – РАББИ Сиондан гудюрдей, Ерусалимден сес бере. Чобанларнынъ отлакълары къуруп къала, Къармел дагъынынъ устюнде олгъан бутюн ешиллик къаврап къала.
РАББИ адамларгъа путларгъа ибадет этмеге ёл бермез, Алла адамларнынъ акъларыны берер. РАББИ джезалай, Онынъ гъазабы дешетлидир. РАББИ душманларыны джезалар, Озь душманларына къаршы чыкъар.
РАББИнинъ гъазабы кунюнде оларны не кумюшлери, не алтынлары къуртараджакъ. РАББИнинъ ачув атеши бутюн ерни ютаджакъ. РАББИ ер юзюнде яшагъанларнынъ эписини ёкъ этеджек, оларнынъ сонъу апансыздан келеджек.
– Шунынъ ичюн энди Мени бекленъиз! – дей РАББИ. – Шу куню Мен шаат оларакъ тураджагъым. Меним къарарыма коре, халкълар топланаджакъ, падишалыкълар чагъыртыладжакъ, ве бутюн Меним гъазабым, къызгъын ачувым оларнынъ башына тюшеджек. Меним гъазабым ичюн чыкъкъан атеш бутюн ер юзюни ашайджакъ.