6 Эр бири аркъадашына ярдым эте, бири-бирине: «Кучьлю ол», – дей.
Къоркъакъларгъа: – Бир шейден къоркъмайып, къатты олунъыз, Бакъынъыз, Алланъыз келе! – айтынъыз. – О джезалайджакъ, эр кеснинъ къазангъанына коре береджек. О келеджек ве сизлерни къуртараджакъ.
Уста маден иритип, путны япа, къуюмджы оны алтыннен къаплай, онынъ ичюн темиз кумюштен зынджырчыкълар ясай.
Адалар буны корип, къоркътылар, ер юзюнинъ кенарлары къалтырадылар, якъынлашып кельдилер.
Зенаатчы маден иритиджисини, дёгюджи демирджини юреклендире, бирикюв акъкъында: «Аджайип», – айта, пут къатты турсун деп, мыхларнен мыхлай.
Демирджи демирден балта япар, комюр атешинде чалышыр, чёкючнен онъа бичим берер. Такъаттан кесилип ач олмагъандже, сув ичмейип болдурмагъандже, кучьлю къолунен оны япар.