27 Сионгъа: «Бакъынъыз!» – деген, хайырлы хаберджини Ерусалимге ёллагъан биринджи оларакъ Мен эдим.
Эй, Сионнынъ хаберджиси, юксек дагъгъа чыкъ! Эй, Ерусалимнинъ хаберджиси, юксельт сесинъни, юксельт, къоркъма! Ехуда шеэрлерине айт: «Мына сизинъ Алланъыз!»
Буларнынъ эписини ким япты? Мен келеджек несиллерни башындан чагъырам! Мен, РАББИ, – биринджим, сонъкилернен де оладжагъым!
– Сизлер – Меним шаатларым ве къулларымсыз, – дей РАББИ. – Сиз Мени билинъиз, Манъа ишанынъыз, Мен РАББИ олгъанымны анъланъыз деп, сизлерни сайладым. Менден эвель алла ёкъ эди, Менден сонъ да олмайджакъ.
Кореш акъкъында бойле дейим: – О – Меним чобанымдыр, эр истегимни беджереджек. Ерусалимге: «Янъыдан къуруладжакъсынъ», Сарайгъа: «Янъыдан темелинъни къояджакълар», – дейджек.
РАББИ, Исраильнинъ Падишасы, оны сатын алгъан Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: – Мен биринджи, ве Мен сонъки! Менден гъайры алла ёкъ!
Эвель-эзельден олгъаныны акъылгъа кетиринъиз; Мен – Аллам, башкъасы ёкъ, Мен – Аллам, Манъа ошагъан ёкътыр!
– Эй, Якъуп, Мен чагъыргъан Исраиль, Мени динъле: – Бу – Меним! Мен – биринджи, Мен де – сонъки!
Олып кечкенлерни баягъы эвельден бильдирдим, агъзымны ачып айткъан эдим, хабер эттим ве апансыздан эттим, эписи ерине кельди.
Дагълар бою кельген, тынчлыкъ-аманлыкъны илян эткен, хайырлы хаберни кетиргеннинъ келюви не къадар хоштыр! О, къуртулыш акъкъында бильдире, Сионгъа: «Алланъ падишалыкъ этмеге башлады», – дей.
Мына, къуванчлы хаберни бильдиреяткъан, тынчлыкъ-аманлыкъны илян эткен адам дагълардан кечер. Эй, Ехуда! Байрамларынъны яп ве адакъларынъны беджер; ярамай адам сенинъ топрагъынъдан бир даа кечмейджек, о, бутюнлей ёкъ этиледжек.
Хабер этмеге ёлланылмасалар, насыл хабер этеджеклер? Язылгъаны киби, хайырлы хаберни кетиргеннинъ келюви не къадар хоштыр!
Смирнадаки иманлылар джемиетининъ мелегине яз: «Биринджи ве Сонъки, ольген ве тирильген Бири бойле дей: