О куню бойле дейджеклер: – Мына, бу – бизим Алламыз! Онъа ишандыкъ, ве О бизни къуртарды! Бу – РАББИдир! Биз Онъа ишандыкъ! О бизни къуртарды! Къуванып, шенъленейик!
Шунынъ ичюн биз де, чевре-четимизде не къадар чокъ шаат олгъанда, озь устюмизден эр бир агъырлыкъны ве бизни токътаткъан гунаны бир четке ташлайыкъ, бизге азырлангъан яшайыш ёлумызны сабырнен кечейик.
Мен бугунь де, Муса мени ёллагъан куню дайын, эп сагъламым. О вакъыт не къадар кучюм олгъан олса, бугунь де, эм дженк этмек, эм эр бир ишни япмакъ ичюн кучюм бар.
Шимшон РАББИни чагъырып: – РАББИ-ТААЛЯ! Мени хатырла! Аллам, манъа тек бу сефер кучь-къувет бер! Мен бир кереден фелестинлилерден эки козюмнинъ акъкъыны алайым! – деди.