21 Бильмейсинъиз, аджеба? Эшитмединъиз, аджеба? Энъ башындан сизлерге айтмадылармы? Дюнья насыл къурулгъаныны анъламайсынъызмы?
Башта Алла коклерни ве ерни яратты.
О, бошлукънынъ устюне шимальни джайды, ич бир шейнинъ устюне дюньяны асты.
Санъа шукюр къурбаныны кетиририм, Сенинъ Адынъны чагъырырым, эй, РАББИ!
Мен Санъа, тек Санъа къаршы гуна яптым, Сенинъ козюнъ огюнде яманлыкъ яптым. Сенинъ сёзюнъ эр вакъыт догъру, суд эткенде де Сен адалетлисинъ.
Къуруп къалгъан пытакълары къопарылалар, къадынлар келип, оларны якъалар. Бу халкъ бир шейни анъламагъаны ичюн, РАББИ оны аджымайджакъ, Яратыджы мерамет эйлемейджек.
Бутюн буларны Мен чокътан япкъаным акъкъында эшитмединъми сен? Къадимий заманларда буны Мен яздым. Шимди исе къавийлештирильген шеэрлерни сенинъ къолларынънен ёкъ эттим.
Бильмейсинъми, аджеба? Эшитмединъми, аджеба? Дюньянынъ четлерини яраткъан РАББИ, Эбедий Алла такъаттан тюшмей ве ёрулмай. Оны анъламагъа мумкюн дегиль.
Тознынъ артындан къувалай, алдангъан юреги оны ёлдан урды. Джаныны къуртарамаз; «Сагъ къолумдаки шей алдав дегильми?» – деп сорамаз.
Буны акъылда тутунъыз, юрек алынъыз! Эй, ёлдан урулгъанлар! Буны тюшюнинъиз.
Меним къолум ер юзюни яратты, Онъ элим коклерни керди. Оларны чагъыргъанымда, берабер огюмде турарлар.
Не ичюн сизни яраткъанны, коклерни кергенни, ер юзюне темель къойгъан РАББИни унутасынъыз? Не ичюн сизни ёкъ этмеге азырлангъан залымнынъ ачувындан даима, эр кунь къоркъып отурасынъыз? Къана, не ерде залымнынъ ачувы?
Озюни эр вакъыт акъылларына кетире эди. Коктен ягъмур ягъдырып, берекетли заманлар бере, тенинъизни аш-сувнен, юреклеринъизни къуванчнен толдурып, сизлерге эйилик япа эди, – деп къычырдылар.
Алланы акъылда тутмагъа бир шей саймагъанлары ичюн, Алла оларны бозукъ акъыл укюмине берди, ве олар разылыкъ олмагъан ишлерни япып башладылар.