1 – Гонъюль алынъыз, халкъымнынъ гонълюни алынъыз! – дей сизинъ Алланъыз.
Сонъ Нехемья оларгъа: – Энди барынъыз, энъ яхшы ашлар ашанъыз, татлы ичимликлер ичинъиз, кимнинъ азырлагъан шейи олмаса, оларнен пайлашынъыз. Бу кунь Раббимиз ичюн азиз куньдир! Гъамлы олманъыз! РАББИнинъ огюнде къуванч – сизинъ кучюнъиз, – деди.
Манъа мерамет эт, Рабби, мен эр кунь Санъа ялварам.
Аллалар арасында Санъа ошагъаны ёкъ, ишлеринъе тенъ кельгени де ёкъ, я Рабби!
агъламакъ вакъты ве кульмек вакъты; матем тутмакъ вакъты ве ойнамакъ вакъты;
О куню бойле дейджексинъ: – Я РАББИ! Санъа шукюрлер олсун! Сен манъа ачувлана эдинъ, амма ачувынъ ятышып, юрегимни алдынъ.
Инсафлы адамгъа яхшылыкъ кореджегини айтынъыз. О, озь ишлерининъ акъкъыны аладжакъ.
Сионгъа: «Бакъынъыз!» – деген, хайырлы хаберджини Ерусалимге ёллагъан биринджи оларакъ Мен эдим.
Аранъыздан РАББИден ким къоркъа? Къулунынъ сёзюни ким тута? Ярыкъ олмайып, къаранлыкъта юргенлер РАББИнинъ Адына ишансын, Алласына таянсын.
– Мен, Мен Озюм гонълюнъизни аладжагъым! Не ичюн сиз оледжек адамдан, от киби олгъан адам огълундан къоркъасынъыз?
РАББИ Сионнынъ юреклерини аладжакъ, онынъ йыкъылгъан ерлерине теселли береджек; сахралары ве чёллери РАББИнинъ Эдем багъчасы киби оладжакъ. Анда къуванаджакъ ве шенъленеджеклер, Алланы макътайджакъ ве йырлайджакълар.
Тантана этинъиз, къуванчнен къычырынъыз, эй, йыкъылгъан Ерусалим! РАББИ Озь халкъынынъ гонълюни алды, Ерусалимни сатын алып, къуртарды.
– Тур, парылда, ярыгъынъ кельди, РАББИнинъ Шурети устюнъден догъды.
РАББИнинъ разылыгъы йылыны ве Алламызнынъ джеза кунюни беян этмеге, эписи агълагъанларнынъ гонъюллерини алмагъа,
Бундан сонъ Меним санъа къаршы гъазабым кесиледжек, куньджюлигим ятышаджакъ. Мен тынчланып, башкъа ачувланмайджагъым.
О вакъыт меннен лаф эткен Мелекке РАББИ татлы ве мераметли сёзлернен джевап берди.
Даа Ордуларнынъ РАББИсининъ бойле сёзлерини илян эт: «Меним шеэрлерим кене боллукъкъа толып ташаджакъ, РАББИ кене Сионгъа теселли береджек, кене Ерусалимни сайлап аладжакъ».
Эй, Сион къызы, чокъ къуван! Къуванчтан къычыр, эй, Ерусалим къызы! Мына, сенинъ падишанъ санъа келе! О, къабаатсыз. О, къуртарув бере. О, алчакъгонъюлли, эшек устюнде, эшек баласы устюнде отура!
О, бизни чешит тюрлю беляларымызда юреклендире. Сонъ биз де, Алладан ярдым алып, эр тюрлю беляларгъа огърагъан адамларны юреклендире билемиз.
Шунынъ ичюн, бойле сёзлернен бири-биринъизнинъ гонълюни алынъыз.