10 – Ярым омюр яшап, кетем, омюримнинъ яшамагъан йылларына мени олюлернинъ дюньясына чагъырдылар, – дедим.
Даа беклемеге кучюм ёкъ. Омрюмнинъ сонъу недир? Неге сабыр этейим?
Акълынъда тут, омюрим – бир ель эсмесидир, козюм де бир даа яхшылыкъ корьмез.
Къолунъдан эписи кельгенлеринъни бутюн кучь-къуветинъе коре яп, чюнки сен кетеджек олюлернинъ дюньясында не иш, не макъсат, не бильги, не де икмет бар.
Шу куньлери Хизкия агъыр хасталанып, олюм тёшегинде яткъанда, онъа Амоцнынъ огълу Ешая пейгъамбер кельди ве бойле деди: – Эвинъдекилеринъе васиетинъни къалдыр. Сен оледжексинъ, тюзельмейджексинъ.
Ехуда падишасы Хизкия хаста олып, яхшы олгъан сонъ, шуны язды:
Сувлар мени бус-бутюн къаплады, буюк теренлик чекип алды, башымны ешиль денъиз отлары сарды.
Биз ичюн олюм джезасы азыр олгъаны акъкъында тюшюне эдик. Онынъ ичюн биз озюмизге дегиль, олюлерни тирильткен Аллагъа умют багъладыкъ.