9 Эй, къасеветсиз къадынлар! Турунъыз, сесимни динъленъиз! Эй, къайгъысыз къызлар! Айткъанларыма къулакъ асынъыз!
сувлар бизни богъар эди, джанымыз устюнден селлер кечер эди,
Къулакъ асып, айткъанларымны динъленъиз, дикъкъат этип, лафымны динъленъиз.
РАББИ бойле деди: – Сион къызлары къопай олып юрелер, башларыны юксек котерелер, козьлерини къымып ойнайлар, яваш-яваш адымлайлар, аякъларындаки зынджырларынен шакъырдайлар.
Сиондан агълав сеси эшитиле: «Бизим эр шейимиз тутып алынды, буюк масхара олдыкъ. Мемлекетимизни ташлап кетемиз, эвлеримиз йыкъылды».
Эй, къадынлар, РАББИнинъ сёзюни динъленъиз, агъызындан чыкъкъан эр сёзге къулакъ асынъыз. Къызларынъызгъа агъламакъны огретинъиз, бири-биринъизге агълав тюркюлерини йырламакъны окъутынъыз.
Бир вакъыт яхшы ашларны ашагъанлар шимди сокъакъларда бакъымсыз юрелер; бир вакъыт паалы урба кийип оськенлер шимди кубре обаларында яталар.
Тантаналы шеэр, гъамсыз шеэр, озь ичинде: «Мен барым, меним киби башкъасы ёкъ», – деген шеэр бойле харабеге чевириледжек. Бу шеэр къоркъунчлы харабе олды, кийик айванларнынъ къобасына чевирильди! Янындан кечкен эр бири сызгъырып, къолуны саллайджакъ.
Къулагъы барлар буны эшитсинлер!
Эм де аранъызда назик ве тербиели олгъан апайлар шуны япаджакълар. Назиклиги ве тербиеси ичюн олар аягъынен ерге басмагъан биле, энди исе севимли акъайына, огълуна ве къызына,
Ётамгъа буны хабер эткенден сонъ, о, Геризим дагъынынъ тёпесине чыкъып, юксек сеснен къычырды: – Эй, Шекем сакинлери! Мени эшитинъиз, Алла да сизни эшитир!