6 Акъылсыз акъылсызлыкъ айта, акъылы-фикри яманлыкъкъа ынтыла, имансыз ишлер япа, РАББИни яманлай, ач адамгъа ашамагъа ёл бермей, сувсагъанны сувгъа тоюрмай.
Онъ тарафыма бакъсам, мени таныгъан ич кимсе ёкъ. Мен ичюн бир сыгъынакъ да къалмады, джаным акъкъында кимсе къайгъырмай.
Адамнынъ ахмакълыгъы онынъ ёлуны къыйыш эте, юреги де РАББИге къаршы гъазаплана.
Ахмакъ ичюн икмет чыкъып оламайджакъ юксекликтедир, шеэрнинъ араба къапусы янында о, агъзыны ачмаз.
Сиз фукъарелерге адалет къыдырмагъа ёл бермейсинъиз, зулум тюбюнде къалгъан халкъымдан адалет къыдырмакъ акъкъыны тартып аласынъыз, тул къадынларнынъ мулькюни чекип аласынъыз ве оксюзлерни союндырасынъыз.
Оны имансыз миллетке, Мени ачувландыргъан халкъкъа къаршы ёллайджагъым; оны бутюнлей чайпамагъа, эр шейини тартып алмагъа, оны, сокъакътаки чамурны киби, таптамагъа буюраджагъым.
Яман адам багъышланса да, догърулыкъкъа огренмез. Догърулыкъ топрагъында да яманлыкъ япар, РАББИнинъ буюклигини танымаз.
Сиз не ичюн халкъымны къыйнайсынъыз? Не ичюн ёкъсулларны чекиштиресинъиз?» – дей Ордуларнынъ РАББИ-ТААЛЯсы.
Амма О да акъыллыдыр, беляны ёллайджакъ, сёзюнден къайтмайджакъ, яман адамларнынъ союна ве акъсызлыкъ япкъанларнынъ ярдымджыларына къаршы чыкъаджакъ.
РАББИге къаршы чыкътыкъ, Ондан вазгечтик, Алламыздан юзь чевирдик. Зорбалыкъ ве хаинлик акъкъында айттыкъ, ялан сёзлерини тюшюнип, сёйледик.
аякълары яманлыкъкъа чапар, къабаатсыз къанны тёкмеге ашыкъар. Фикирлери – яман фикирлердир, чевре-четини йыкъа ве къыралар.
Шунынъ ичюн Рабби оларнынъ йигитлерине къуванмайджакъ, оксюзлеринен тул апайларыны аджымайджакъ, олар эписи имансыз ве яман, агъызларынен гуна япалар. Бундан сонъ да РАББИнинъ гъазабы тынмады, къолу эп бир узатылгъандыр.
Хушлу озь терисининъ тюсюни, леопард озь лекелерини денъиштирип олурмы? Сизлер де, яманлыкъ япмагъа огренип, яхшылыкъ япып олурсынъызмы?
Яхшы отлакъта отлагъанынъыз сизге аз олдымы? Нечюн къалгъаныны аякъларынъызнен таптап чыкъасыз? Темиз сув ичкенинъиз аз олдымы? Нечюн къалгъаныны аягъынъызнен буландырасыз?
Чокъусы арынаджакъ, темизленеджек ве сынавдан кечеджек. Яман адамлар исе яман ишлерини япа береджеклер. Яманларнынъ ич бири анъламайджакъ, акъыллы адамлар исе анълайджакълар.
Ёкъсулларны кумюшке сатын аладжакъмыз, фукъарелер ичюн бир чифт сандалет береджекмиз, богъдай ерине кепек сатаджакъмыз.
Адамнынъ юрегинде яман фикирлер, адам ольдюрюв, аиле садыкълыгъыны бозув, ороспулыкъ, хырсызлыкъ, ялан шаатлыкъ, куфюр сёзлер догъып, ондан чыкъалар.
Эй, Къанун оджалары ве фериселер! Экиюзьлюлер! Алынъызгъа беля! Кок Падишалыгъыны инсанларнынъ огюнде къапатып, озьлеринъиз де кирмейсиз, кирмеге истегенлерни де йибермейсиз.
Лякин беля куньлеринде тул къадынларны ве оксюзлерни бакъсанъыз ве бу дюньянынъ арамлыкъларындан сакълансанъыз, сизинъ диндарлыгъынъыз Алла Бабанынъ козю огюнде темиз ве къусурсыз оладжакъ.
РАББИ озю экимизнинъ арамыздаки даваны чезсин, сенден меним акъкъымны алсын, лякин меним къолум санъа котерильмез.