2 Эр бири ельге къаршы бир къорув киби, борандан сакъланув ери, сувсуз топракъта бир чокъракъ, къуругъан топракътаки юксек къаянынъ аткъан талдасы киби оладжакъ.
Эй, Алла, Санъа янъы бир йыр айтарым, он телли арфада Санъа чаларым.
О, денъиз сувларыны обалап къойгъан, тюбю олмагъан чукъурларны Озь анбарына ерлештирген.
Баш чалгъыджы ичюн. Давутнынъ зебуры.
Зебур. Раатлыкъ куню ичюн йыр.
Мени Алла къуртара! Онъа ишанып, къоркъмайджагъым! РАББИ-Тааля – кучюм, Онъа йырларым! О мени къуртарды!
«Огют беринъиз, къарар чыкъарынъыз, уйле сыджагъында терек талдасы къорчалагъан дайын, бизни белядан къорчала, къувалангъанларны сакъла, къачакъларны сатма.
Сен фукъарелерни сакълайсынъ, сыкъынты вакътында гъариплерни къорчалайсынъ, боранда сакъланув ерни бересинъ, сыджакъта салкъын ёллайсынъ. Залымларнынъ гъазабы – сувукъ авада боран киби,
Ольчю йипинен ольчеген дайын, адалетнен суд этеджегим, акъикъатны догърулыкънен ольчейджегим. Ялан булунгъан ерни бурчакъ урып ёкъ этеджек, сакълангъан ерлерни сув басаджакъ.
Дагъларда озенлерни акъызаджагъым, вадийлерде чокъракъларны ачаджагъым, сахраны – гольге, къуру топракъны – сув акъкъан ерге чевиреджегим.
Бакъынъыз, янъы бир шей япаджагъым! Мына-мына пейда оладжакъ, аджеба буны да бильмеге истемейсинъиз? Мен сахрада ёл япаджагъым, бакъымсыз ерлерде озенлер акъызаджагъым.
Кийик айванлар, шакъалларнен девекъушулар Мени шуретлейджек. Сайлагъан халкъымны сувармакъ ичюн, сахрада сув, бакъымсыз ерлерде озенлер акъызаджагъым.
Сувсагъан топракъкъа сувларны, къуру ерге озенлерни акъызаджагъым. Балаларынъа Рухумны тёкеджегим, эвлятларынъа багъышлавымны береджегим.
Мына, Рабби Озю сизге алямет береджек. Бакъынъыз, къыз юклю олып, огъул догъаджакъ, адыны Иммануэл къояджакълар.
Бизге бир Бала догъды, бизге бир Огъул берильди! Омузлары устюне акимиет къоюлды. Онъа «Аджайип», «Насиатчы», «Кучьлю Алла», «Эбедий Баба», «Аманлыкъ Падишасы» дейджеклер.
Ойле куньлер келеджек ки, Мен Исраиль ве Ехуда халкъларына сёз берген яхшылыкъны беджереджегим, – дей РАББИ.
Омюримизнинъ нефеси, РАББИнинъ Месихи чукъурда тутулды; бизлер исе: «Халкъларнынъ арасында, онынъ колеткесинде яшайджакъмыз», – дедик.
– Эй, къылыч! Меним чобаныма, Манъа якъын адамгъа къаршы котериль! – дей Ордуларнынъ РАББИси. – Чобанны ур да, къойлар тараф-тараф къачсын. Мен кичик къозуларгъа къаршы чыкъаджагъым.
Байрамнынъ сонъки, энъ улу кунюнде Иса турды да, къычырып: – Ким сувсагъан олса, Манъа келип ичсин.
Шубесиз, акъикъий диннинъ сыры буюктир: Алла инсан беденинде корюнди, Онынъ догърулыгъы Рухта ачылды. О, мелеклерге корюнди, халкъларгъа бильдирильген эди. Дюньяда Онъа инандылар; шурет ичинде О, коклерге котерильди.
Мелек манъа буллюр киби тыныкъ яшайыш озенини косьтерди. О, Алланынъ ве Къозунынъ тахтындан чыкъа