14 Падишанынъ сарайы бакъымсыз оладжакъ, шаматалы шеэрни ташлап кетеджеклер. Офел байыры ве къаравул къуллеси омюрбилля къобалар оладжакъ, кийик эшеклер ве отлагъан айванлар бегенген ерге чевириледжек.
О, РАББИнинъ Сарайыны, падишанынъ эвини ве Ерусалимдеки эвлернинъ эписини якъты. Эр бир буюк эвни атеште якъты.
Бундан сонъ о, Гихоннынъ гъарп тарафында вадийде Балыкъ къапусына къадар Давут Шеэрининъ тыш диварыны къурды. Сонъ диварны Офелнинъ чевресинде къурды ве пек юксек котерди. Сонъ Ехуданынъ бутюн пекитильген шеэрлеринде орду башлыкъларыны къойды.
Офелде яшагъан Сарай хызметчилери Сув Къапусынынъ къаршысында шаркъий тарафны ве онынъ янындаки тышкъа чыкъкъан къуллеге къадар узангъан диварны янъыдан къурдылар.
«Ханаан ерини санъа береджегим, о, сенинъ топракъ мирасынъ олур», – деди.
Шеэр шаматагъа толу, онынъ ичинде шенъленип къычыралар. Адамларынъыз ольдюрильди, лякин къылычтан дегиль, ольди, амма дженкте дегиль.
Бошап къалгъан шеэр йыкъылды, кимсе кирмесин деп, эписи эвлери къапалы.
Шеэр къоркъунчлы ерге чевирильди, къапулары чиль-парча олды.
Сен шеэрлерни таш обасына чевирдинъ, къавийлештирильген къалелерни йыкътынъ. Ябанджыларнынъ сарайлары шеэрден ёкъ олды; бир даа омюрбилля гъайрыдан къурулмайджакъ.
Янына барылмаз шеэр бошап къалды, яшагъан ерлери, сахра киби, адамсыз, бакъымсыз олды. Анда бузавлар отлап раатланыр, филислерини ашап битирир.
Ордуларнынъ РАББИси къулакъларыма бойле айтты: – Чокъ сайылы бу эвлер бом-бош оладжакъ, буюк ве дюльбер эвлерде кимсе яшамайджакъ.
– Я Рабби, бу не къадар вакъыт сюреджек? – деп сорадым. РАББИ бойле джевап берди: – Шеэрлер бошап, бакъымсыз къаладжакъ; эвлер адамсыз къаладжакъ; бутюн топракъ бом-бош оладжакъ.
О куню фияты бинъ кумюш олгъан бинъ юзюм чубугъы оськен юзюмликлер тикенлернен кийик отлар оськен ерлерге чевириледжеклер.
Кийик эшеклер байырларда турып, шакъал киби зорнен нефес алалар. Козьлери сёнген, отлар да ёкъ.
Бу шеэрнинъ эвлери ве Ехуда падишаларынынъ эвлери бозула, оларны уджюм обаларына ве къылычларгъа къаршы къулланалар. Оларнынъ акъкъында РАББИ, Исраильнинъ Алласы, бойле дей:
Вавилон падишасы оларны Хамат топракъларындаки Ривлада ольдюрди. Бойледже, Ехуда озь топракъларындан узакъ ерлерге сюргюн этильди.
– Айды, турунъыз, гедже де ёлгъа чыкъайыкъ, къалелерини харап этейик!
Ёкъса, Мен оны чыр-чыплакъ союндыраджагъым, догъгъан куню олгъаны киби этеджегим, бош сахра киби япаджагъым, оны къуру топракъкъа чевиреджегим ве сувсузлыкътан ольдюреджегим.
Шунынъ ичюн сизлер себебинден Сион, тарла киби, сюрюледжек, Ерусалим чёплюк обасына чевириледжек, РАББИнинъ Эви тургъан дагъны орманлар басаджакъ.
Тантаналы шеэр, гъамсыз шеэр, озь ичинде: «Мен барым, меним киби башкъасы ёкъ», – деген шеэр бойле харабеге чевириледжек. Бу шеэр къоркъунчлы харабе олды, кийик айванларнынъ къобасына чевирильди! Янындан кечкен эр бири сызгъырып, къолуны саллайджакъ.
Бу виляет Ехуда халкъындан къалгъанларгъа къаладжакъ. Олар анда къойларыны отлатаджакъ, акъшамлары Ашкелон эвлеринде раатланаджакъ. РАББИ, оларнынъ Алласы оларны бакъаджакъ, сюргюн этильгенлерни арткъа алып кетиреджек.
– Ерусалимни ордулар сарып алгъаныны корьгенде, билинъиз: шеэрнинъ гъайып оладжакъ вакъты якъынлашкъан.
Базылары къылычтан кечирилип оледжеклер, башкъаларыны эсирге алып, тюрлю мемлекетлерге ёллайджакълар. Халкъларнынъ вакъты битмегендже, олар Ерусалимни аякъларынен таптайджакълар.