4 Ерусалимнинъ башлыкълары энди Цоанда, эльчилери Ханес шеэрине барып еттилер.
Хошеа Мысыр падишасы Согъа эльчилер ёллады ве Ашшур падишасына эр йыллыкъ бергисини тёлемей башлады. Ашшур падишасы Хошеанынъ фитнеджилик япкъаныны бильди, Хошеаны якъалап, оны зиндангъа къапады.
Я Рабби, къомшуларымызнынъ Санъа япкъан акъаретлерини еди кере чокълаштырып, озьлерининъ ичлерине къайтар!
Цоан башлыкълары не къадар акъылсыз! Фыравуннынъ акъыллы насиатчылары акъылсыз меслеат берелер. Сизлер фыравунгъа: «Мен икметли адамларнынъ огълу, къадим падишаларынынъ огълудырым», – насыл этип, дейджексинъизми?
Сен Молек путкъа барып, онъа бахшыш оларакъ зейтюн ягъыны кетире эдинъ, къокъулы мислеринъни онъа аджымаздан масраф эте эдинъ, эльчилеринъни узакъ ерлерге ёлладынъ, оларны тап олюлернинъ дюньясына йибердинъ.
Мысыр топрагъына кеттилер, РАББИнинъ сесини динълемедилер. Тахпанхес шеэрине бардылар.
РАББИден бир хабер алдым, халкъларгъа хаберджи ёлланды: «Топланынъыз да, онъа къаршы кетинъиз, дженкке чыкъынъыз!»
Мен Патросны бакъымсыз ерлерге чевиреджегим, Цоан шеэрини якъып ёкъ этеджегим ве Но шеэрини джезалайджагъым.
Мен о ерде Мысырнынъ кучюни бозгъанда, Техафнехесте кунь ярыгъы сёнеджек, о макътангъан къудрети кесиледжек. Шеэрни булут къаплайджакъ, ве къызлары сюргюн этиледжектир.
Олар къайтты, амма Юдже Раббиге дегиль, ишанчсыз яй киби олды. Башлыкъларыны арсыз тиллери ичюн къылычнен ольдюрир, бунынъ ичюн оларнынъ устюнден Мысыр топрагъында кулерлер.
Овадьянынъ руясы. РАББИ-ТААЛЯнынъ Эдом акъкъында айткъанлары будыр. – Биз РАББИден бир хабер алдыкъ, халкъларгъа хаберджи ёллангъан: «Турунъыз, Эдомгъа къаршы дженкке чыкъайыкъ!»
Адамлар ёлгъа чыкъты ве, Цин сахрасындан башлап, Хамат янындаки Реховгъадже топракъны огренип чыкътылар.