31 РАББИнинъ сесинден Ашшур къалтырайджакъ, таякънен уруладжакъ.
Козь яшларыны тёкип сачкъан адамлар къуванчнен къычырып берекет джыяр.
Рабби Сион дагъында ве Ерусалимде озь ишини битирген сонъ, Ашшурнынъ падишасыны къопай юреги ве юкъарыдан бакъкъан козьлери ичюн джезалайджакъ.
Балтанен ишлеген адамгъа къаршы балта котерилип олурмы? Пычкъынен чалышкъан адамнынъ огюнде пычкъы макътанырмы? Таякъ оны котергенни саллармы? Сопа терек олмагъан адамны котерирми?
Шунынъ ичюн Ордуларнынъ РАББИ-ТААЛЯсы бойле дей: – Эй, Сионда яшагъан халкъым! Ашшурдан къоркъманъыз! О, эвельден Мысыр киби, сени таякънен урар, сопасыны санъа къаршы котерир.
Цур-Оревде мидьянлыларны ургъаны киби, Ордуларнынъ РАББИси Ашшурны да къамчынен ураджакъ. Мысырда япкъаны киби, О, буюк сувлар устюнден таягъыны котереджек.
Ашшургъа беля! Оны, таякъны киби, къолумда тутам, ачувымда ве гъазабымда халкъларны джезалайым!
Фукъарелерни адалетнен суд этеджек, ер юзюнде эзиетленгенлернинъ ишлеринде догърулыкънен къарар чыкъараджакъ. Таякънен ургъан киби, дюньяны сёзлеринен ураджакъ, яман адамларны агъызнынъ айткъанларынен ольдюреджек.
Ашшурны Меним топрагъымда ёкъ этеджегим, дагъларымда таптайджагъым. Халкъым Ашшурнынъ боюндырыгъындан, омузларындаки юктен къуртуладжакъ.
РАББИ эм исраиллилерни, эм оларны ургъан ве ольдюргенлерни де ургъанда ве ольдюргенде, Исраильге мерамети олмадымы? Оны ольдюргенлерни ольдюрген киби ольдюрдими?
РАББИ шуретли сесинен гудюрдейджек, буюк ачувнен къолуны котерип, къудретини косьтереджек, йыкъыджы атешни, дешетли боранны, ягъмурны ве ташлы бурчакъны ёллайджакъ.
– Ашшурлылар адамнынъ олмагъан къылычындан йыкъыладжакъ, адамнынъ олмагъан къылычы оларны ольдюреджек. Олар къылычтан къачаджакъ, яш огъланлары къул оладжакъ.
Мидьян йыкъылгъан куню киби, халкъкъа агъырлыкъ эткен боюндырыкъны ёкъ эттинъ, омузларыны ургъан сопаны ве залымнынъ таягъыны Сен къырдынъ.