Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




Ешая 30:18 - Мукъаддес Китап

18 Онынъ ичюн РАББИ сизлерге мерамет эйлемеге истеп, беклей, турып, сизлерни аджыйджакъ. РАББИ – адалетли суд эткен Алладыр, Онъа ишангъан эр кес бахтлыдыр.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




Ешая 30:18
69 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

Сен исе айтасынъ: «Оны корьмейим. Давам Онынъ огюнде, Оны беклерим»,


Огълуны урьмет этинъиз, ёкъса Онынъ ачувы чыкъар, ве сиз озь ёлунъызда гъайып олурсынъыз, чюнки Онынъ ачувы тезден алевленир! Онъа ишангъан адамлар не де бахтлы олурлар!


Апансыздан оларнынъ башына олюм кельсин, гизли тузакълары оларны тутсун, озьлери онъа тюшип, гъайып олсун!


Акъикъат ерден чыкъар, догърулыкъ коктен бакъар,


Къапуларына шукюр этип киринъиз, азбарларына макътавлар айтып киринъиз! Шуретленъиз Оны, Адыны алгъышланъыз!


РАББИ Мусанынъ юзю огюнде кечти ве бойле илян этти: – РАББИ, РАББИ! Аджыгъан, эйилик эткен, тез ачувланмагъан, пек мераметли ве ишанчлы олгъан Алла!


Ишини акъыл-ферасетнен тюшюнген адам яхшылыкъ корер, РАББИге ишангъан бахтлы олур.


РАББИ манъа бойле деди: «Тынч олып, булунгъан еримден бакъаджагъым, кунешли куннинъ сыджагъы, оракъ вакътындаки чыкъ киби оладжагъым».


Къопай адамлар козьлерини ашагъы тюшюреджек, гъурурлы адамлар ашаланаджакъ. О куню тек РАББИ юксек оладжакъ!


Адамларнынъ къопайлыгъы ерге тюшеджек, гъурурлы адамлар ашаланаджакъ. О куню тек РАББИ юксек оладжакъ,


О куню бойле дейджеклер: – Мына, бу – бизим Алламыз! Онъа ишандыкъ, ве О бизни къуртарды! Бу – РАББИдир! Биз Онъа ишандыкъ! О бизни къуртарды! Къуванып, шенъленейик!


Ольчю йипинен ольчеген дайын, адалетнен суд этеджегим, акъикъатны догърулыкънен ольчейджегим. Ялан булунгъан ерни бурчакъ урып ёкъ этеджек, сакълангъан ерлерни сув басаджакъ.


Я РАББИ! Бизни аджы! Санъа ишанамыз! Бизге эр саба-танъда такъат бер, бизни сыкъынты заманда къуртар!


Юксеклерде отургъан РАББИ юджедир! О Сионны адалетке ве догърулыкъкъа толдураджакъ.


РАББИге ишангъанлар исе тазе кучь аладжакъ, къарталлар киби, къанатларыны котереджек, чапып, болдурмайджакъ, юрип, такъаттан кесильмейджеклер.


Чокъ вакъыт индемедим, агъыз ачмайып, озюмни туттым. Энди догъгъан апай киби инъильдейджегим, зорнен нефес алып, ах чекеджегим.


Кёр адамларны белли олмагъан ёлларындан алып кетеджегим, таныш олмагъан ёлларда юрсетеджегим, оглериндеки къаранлыкъны ярыкъкъа чевиреджегим, къыйыш ёлларыны догъру этеджегим. Олар ичюн япаджакъларым будыр, оларны къалдырмайджагъым.


Адым ичюн гъазабымны ятыштырырым, Мени макътасынлар деп, Озюмни тутарым, сени къырмайджагъым.


Ордуларнынъ РАББИси яманларны джезалагъанда, буюклигини косьтереджек. Азиз Алла адалетнен суд эткенде, Озь Азизлигини бильдиреджек.


– Меним фикирлерим – сизинъ фикирлеринъиз дегиль, туткъан ёлларынъыз – Меним ёлларым дегиль, – дей РАББИ.


Дава этеджегим эбедий дегиль, ачувланаджагъым эр вакъыткъа дегильдир. Ойле олса, Мен яраткъан эр джан ве эр рух такъаттан кесилир эди.


Мен, РАББИ, адалетни севем, чайпавнен зорбалыкъны корьмеге истемейим, мукяфатларыны акълылыкънен береджегим, оларгъа эбедий васиетни береджегим.


Эвель-эзельден онъа ишангъанлар ичюн о къадар шей япкъан башкъа алла акъкъында кимсе эшитмеди, ойлени ич бир козь корьмеди.


Якъупнынъ эвинден юзюни сакълагъан РАББИни беклейджегим, Онъа ишанаджагъым.


РАББИге ишангъан, умютини РАББИге багълагъан адам бахтлыдыр!


Он кунь кечкен сонъ РАББИден Йирмеягъа хабер кельди.


Сабыр эткен ве 1 335 куньге къадар беклеген адам не къадар бахтлыдыр!


Лякин Ехуда эвине мерамет этеджегим. Не яй, не къылыч, не дженк, не атлар ве атлылар оларны къуртараджакъ, олар Алласы РАББИнинъ кучюнен къуртуладжакъ.


Бунынъ ичюн Мен оны алдатып чыкъараджагъым, сахрагъа алып кетеджегим, онъа татлы лафлар айтаджагъым.


Сонъра Мен кетип, ериме къайтаджагъым. Олар озь къабаатларыны танып, Мени къыдырмагъандже, Мен еримде къаладжагъым.


Сиз сёзлеринъизнен РАББИни ачувландырдынъыз. «Оны не ичюн ачувландырдыкъ?» – деп сорарсыз. Чюнки сиз: «Яманлыкъ эткен эр кес РАББИнинъ козюнде яхшыдыр. О, олардан разы», я да «Адалетли суд япкъан Алла не ерде?» – дейсинъиз.


Бундан сонъ о, бабасына къайта. О даа узакъта келеяткъанда, бабасы огълуны коре ве аджый. О, чапып барып, огълунынъ бойнундан къучакълап опе.


О вакъыт Ерусалимде Симеон деген бир адам бар эди. О, инсафлы ве диндар адам олып, Исраиль ичюн теселли беклей. Онда Мукъаддес Рух бар эди.


Исраиль халкъы гуналарындан тёвбе этсин ве багъышлав алсын деп, Алла Исаны Озь къудретинен юксельтип, Укюмдар ве Къуртарыджы этип къойды.


Къанун чокъ гуналарны косьтермек ичюн пейда олды. Амма гуналар чокълашкъанынен, Алланынъ эйилиги де даа зияде артты;


Бельки, гъазабыны косьтермеге ве къудретини бильдирмеге истеп, Алла чокъ сабыр этип, гъазабынен ёкъ этеджек базыларына (демек, гъазап савутларына) чыдай эди.


Онынъ шуретли эйилигине шукюрлер олсун, чюнки Озь севимли Огълунда О, бизге яхшылыкъ берди.


Алла бутюн акъылданеликнен ве анълавнен бу эйилигини бизге боллукънен берди.


О – Къаядыр! Япкъанлары къусурсыз, ёллары адалетлидир. О – ишанчлы Алла, Онда акъикъатсызлыкъ ёкъ, О догъру ве инсафлыдыр!


Сонъунадже сабыр эткенлерни биз бахтлы саямыз. Эюпнынъ сабыры акъкъында эшиткенсиз ве сонъунда Рабби нелер япкъаныны билесиз. Рабби пек мераметли ве шефкъатлыдыр.


ве Раббининъ буюк сабырыны къуртулыш деп сайынъыз. Севимли дин къардашымыз Павел де онъа берильген икметнен сизлерге айны шуны язды.


Базылары тюшюнгенине коре, Рабби берген сёзюни беджермеге вакъытны узата. Лякин О, вакъытны узатмай. Аксине, О, ич кимсенинъ ёкъ оладжагъыны истемей, эписи тёвбе этсин деп, бизни чокъ сабырнен беклей.


Кибирли лафларны этменъиз, агъзынъыздан къопал сёзлер чыкъмасын. Алла – эр шейни бильген РАББИ, эр бир япкъан шейнинъ къыйметини кесе!


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ