9 Бетлерининъ сымалары оларгъа къаршы шаатлыкъ эте; олар гуналары акъкъында ачыкъ айталар, Содом халкъы киби, гизлемейлер! Вай, джанларына беля! Бу яманлыкъны башларына озьлери тюшюрдилер!
Содом сакинлери исе пек къара юрекли адамлар эдилер. Олар РАББИнинъ козьлеринде чокъ гуна къазана эдилер.
Айланыр куню буюги кичигине: – Мына, мен тюневин бабамнен яттым. Онъа бу гедже де шарап ичирейик. Сен кир де, онен ят. Бойле этип, бабамызгъа эвлят багъышлап, онынъ несилини сакълап къалырмыз, – деди.
Хаинни ве онынъ бахшышыны исе алгъышламады. Хаин пек ачувланды, онынъ чырайы бозулды.
Еху Йизреэлге якъынлашты. Изевель бундан хабер алып, козьлерини сурьмеледи, башыны яраштырды ве пенджереге бакъып отурды.
РАББИ Озь Мукъаддес Сарайындадыр. РАББИ коклерде, Озь тахтында отура. Онынъ козьлери корелер; Онынъ бакъышы инсан огъулларыны сынавдан кечире.
Огютни ред эткен адам джанына зарар кетирир, опькеге къулакъ аскъан акъыл къазаныр.
Ойле несиль бар ки, озьлерини эр кестен устюн тутар, эр кеске тёпеден бакъар.
Мени тапмагъан исе джанына зарар кетире: менден нефретленгенлер эписи олюмни севелер!»
Эй, «Содом башлыкълары»! РАББИнинъ сёзюни динъленъиз! Эй, «Гомора халкъы»! Алламызнынъ Къанунына къулакъ асынъыз!
РАББИ бойле деди: – Сион къызлары къопай олып юрелер, башларыны юксек котерелер, козьлерини къымып ойнайлар, яваш-яваш адымлайлар, аякъларындаки зынджырларынен шакъырдайлар.
Амма яман адамлар – къутургъан денъиз кибидир. Раат олып оламай, сувлары чамурны ве писликни котерип аталар.
Сенинъ огюнъде чокъ къанунсызлыкъ яптыкъ, гуналарымыз бизни къабаатлайлар, къанунсыз япкъанларымыз козюмиз огюнде, къабаатларымызны билемиз.
Озь яманлыгъынъ сени джезалар, хиянетлигинъ сени къабаатлар. Биль де, бакъ: РАББИден, сенинъ Алланъдан вазгечкенинъ – фена ве аджджы бир шей, ичинъде Меним огюмде къоркъунъ ёкъ, – дей Ордуларнынъ РАББИ-ТААЛЯсы.
Онынъ ичюн ягъмурлар кесильди, баарь ягъмуры да ягъмады. Сенинъ бетинъ – ороспунынъ бетидир, ич де утанмадынъ-арланмадынъ.
Пис ишлерни япкъанда, утандылармы? Ёкъ! Ич утанмайып, къызарып бозармайлар да! Онынъ ичюн тюшкенлернинъ арасына тюшеджеклер, джезанен кельгенимде, ерге йыкъыладжакълар, – дей РАББИ.
Таджымыз башымыздан тюшти; бизге беля; гуна яптыкъ!
– Юрегинъ не къадар бозукъ олмакъ керек! – дей РАББИ-ТААЛЯ. – Сен эр шейни юзьсюз къанджыкъ киби яптынъ.
Къызкъардашынъ Содомнынъ къабааты шунда эди: о ве онынъ къызлары юкселип, эр шейнинъ боллугъында ве раатлыкъ-тынчлыкъта яшай эди, лякин фукъарелерге ве ёкъсулларгъа ярдым этмей эдилер.
Тек оларны корип, онынъ ичинде истек догъды, ве о, къасдийлилернинъ мемлекетине эльчилерни йиберди.
Онынъ башында олгъан он бойнузнынъ ве башкъа бойнузнынъ, огюнден учь бойнуз тюшкен бойнузнынъ не олгъаныны бильмеге истедим. Бу бойнузнынъ козьлери ве къопай лаф эткен бир агъзы бар эди. О, башкъаларындан буюк корюне эди.
Эй, Исраиль, сен ёкъ оладжакъсынъ. Санъа тек Менден ярдым келир.
Исраильнинъ къопайлыгъы – озюне къаршы шааттыр, Исраильнен Эфраим озь гуналарындан йыкъылыр, Ехуда да оларнен берабер абыныр.
Гуна япып, тек олюм къазанмакъ мумкюн. Алла берген бахшыш исе – Раббимиз Иса Месихнен берабер эбедий омюрдир.
Оларнынъ джесетлери буюк шеэрнинъ мейданына ташланаджакълар. Шеэрнинъ ибретли ады «Содом» ве «Мысыр»дыр. Бизим Раббимиз анда хачкъа мыхлангъан эди.
Сонъ Смаил: – Манъа амалеклилернинъ падишасы Агъагъны кетиринъиз, – деди. Агъагъ эеджанланмай кельди ве: – Эльбетте, олюм аджджысы башымдан кечкен, – деди.