2 Кучьлюлерни ве аскерлерни, къадыларны ве пейгъамберлерни, фалджыларны ве акъсакъалларны,
Бойлеликнен, бутюн исраиллилернинъ несиллери джедвельде ве даа Исраиль падишаларынынъ китабында язылгъан эдилер. Ехудалылар исе Къанунны бозгъан ишлери ичюн Вавилонгъа сюргюн этильген эдилер.
Мына, РАББИнинъ къолунда гъазап къадеси бар, онда шарап, къокъулы къарышмаларгъа къошулып, копюрип къайнай. О, шу къадеден тёкип йибере. Ер юзюнинъ бутюн ярамайлары шарапны иче-иче, онынъ къалымтысыны биле ялап чыкъаджакълар.
эллибашыларны ве мырзаларны, меслеатчыларны ве акъыллы усталарны, эм де ырымджыларны тартып аладжакъ.
– Бу инат халкъкъа бойле айт: «Бунынъ манасыны анъламайсызмы?» Оларгъа айт: Мына, Вавилон падишасы Ерусалимге кельди ве Ерусалимнинъ падишасыны ве башлыкъларыны эсир алды, оларны озюне, Вавилонгъа алып кетти.
Сонъра падиша союндан башкъасыны алып, онен шартнаме япты, онъа ант эттирди ве о мемлекетнинъ эписи башлыкъларыны эсир алды,
РАББИ манъа шойле деди: – Инсан огълу, Исраиль акъсакъаллары къаранлыкъта, чевре-чети оюлып ясалгъан путларнынъ ресимлеринен толу озь одасында не япкъанларыны коресинъми? Олар: «РАББИ бизни корьмей. О, бу мемлекетни ташлап кетти», – дейлер.
Башкъаларына исе: – Онынъ артындан шеэрни кечип кетинъиз де, къалгъанларны аджымайып, мерамет этмейип ольдюринъиз, – дегенини эшиттим.
Мен оларнынъ ёлбашчысыны ёкъ этеджегим, онен берабер эписи башлыкъларыны ольдюреджегим, – дей РАББИ.