12 Халкъымны къылынгъан балаларгъа ошагъан адамлар къыйнайджакъ! Оларгъа апайлар эфендилик этеджек! Эй, халкъым! Ёлбашчыларынъ сени ёлдан уралар, янълыш ёлундан алып кетелер.
Ахазьянынъ анасы Аталья, огълунынъ ольгенини корип, падишанынъ бутюн сой-сопларыны ольдюрди.
Ёлумны исе олар кести, кимседен ярдым корьмейип, мени ёкъ этмек ичюн эр шей азырлайлар.
Анълайыштан эксик акимдар халкъны чокъ къыйнар, намуссыз келирден нефретленген исе яшайышны узатыр.
Эгер бирде-бир мемлекетнинъ падишасы яш огълан олса ве мырзалары сабадан зияфет этселер, шу мемлекетнинъ алы фена!
РАББИ оларнынъ акъылларыны ойнатты, олар, сархош озь къускъагъында насыл тапталса, айны Мысырны да бутюн ишлеринде ёлдан урдылар.
Яш огъланларны оларгъа башлыкъ этеджек, къылынгъан балалар истегенлерине коре оларгъа шорбаджылыкъ этеджек.
РАББИ-Таалянъ, Озь халкъыны къорчалагъан Алланъ бойле дей: – Бакъ! Къолунъдан сархошлаткъан къадени, гъазабым къайнагъан савутны алдым. Бир даа ондан ичмейджексинъ.
пейгъамберлер ялан пейгъамберлик этелер, оларнынъ ярдымынен руханийлер башлыкъ этелер, халкъым да буны бегене. Амма сонъунда не япаджакъсынъыз?
РАББИ яланджы пейгъамберлер акъкъында шойле дей: – Олар Меним халкъымны ёлдан уралар, оны тишлеринен тишлейлер. Ким оларны ашатса, онъа аманлыкъ ваде этелер, ким исе агъызларына бир шей къоймаса, онъа къаршы дженк башлайлар.
Бутюн аскерлеринъ – апайлар киби. Мемлекетинъ душманларынъа ачыкъ, атеш шеэрнинъ къапу мандалларыны ашайджакъ.
Оларны къалдырынъыз! Олар – сокъурларнынъ кёр етекчилеридир. Эгер сокъур сокъурны етеклеп юрсе, олар экиси де чукъургъа тюшип кетерлер, – деди.
Эй, Къанун оджалары ве фериселер! Экиюзьлюлер! Алынъызгъа беля! Кок Падишалыгъыны инсанларнынъ огюнде къапатып, озьлеринъиз де кирмейсиз, кирмеге истегенлерни де йибермейсиз.