18 Олюмнен тизген анълашманъыз дагъыладжакъ, олюлернинъ дюньясынен бирлигинъиз де гъайып оладжакъ. Орталыкъны ёкъ эткен сув ташкъыны кельгенде, о, сизни таптайджакъ.
бутюн юксек къуллелер ве эписи кучьлю диварлар,
Сизлер: «Олюмнен анълаштыкъ, олюлернинъ дюньясынен бирлештик, – дейсинъиз. – Орталыкъны ёкъ эткен сув ташкъыны кельгенде, бизге зарар кетирмейджек. Бизни ялан къорчалай, алдав тюбюнде сакъланамыз».
Сархош эфраимлилер макътангъан тадж аякъ асты этиледжек.
Багъыма нелер япаджагъымны сизге шимди айтаджагъым: къорасыны алып ташларым – барсын оны гъайып этсинлер, диварыны йыкъарым – барсын оны таптасынлар.
Лякин РАББИ-ТААЛЯ бойле дей: «Ёкъ, бу олмайджакъ шей.
Планларынъызны япсанъыз да, ниетлеринъиз гъайып оладжакъ. Сёз берсенъиз де, о, беджерильмейджек! Алла бизнен!
Ехуда бою акъып, оны сувгъа толдураджакъ, юксек котерилип, тап богъазына къадар етеджек. Топрагъынъны бойдан-бой къаплап аладжакъ о, эй, Иммануэл!
Ехуда ве Ерусалимнинъ бутюн тюшюнип-чыкъаргъанларыны бу ерде ёкъ этерим. Душманлары оларны къылычнен ольдюреджеклер, джанларыны къыдыргъанлар оларны ерге йыкътыраджакълар. Мевталарыны кок къушларынен кийик айванларгъа аш оларакъ береджегим.
Къолларынънен башынъны тутып, андан чыкъаджакъсынъ, РАББИ сен ишангъанларны ред этти, олар санъа бахыт кетирмейджек.
Къылычтан къуртулып, Мысыр топрагъындан Ехуда топрагъына къайткъан ехудалыларнынъ сайысы пек аз оладжакъ. О вакъыт Мысырда яшамагъа кельген эписи къалгъан ехудалылар кимнинъ сёзю, Меним я да оларнынъ сёзю ерине келеджегини анълайджакълар.
– РАББИ бойле дей: Мына, шималь тарафтан сувлар юкселелер, ташкъын бир дерья олып, ер юзюни, устюндеки шеэрни ве анда яшагъанларны къаплайджакъ. О заман адамлар ярдымгъа чагъыраджакълар, мемлекетте бутюн яшагъанлар аджджы агълайджакъ.
Козьлеримиз кёр олды, ярдымны бошуна бекледик; къаравул къуллесинден бакъып, бизни къорчалайджакъ халкъны бекледик, олар исе бизни къорчалап оламады.
Диварны сылагъанларгъа айт ки, дивар йыкъыладжакъ. Ягъмур къуйып ягъаджакъ, таш бурчакъ тюшеджек ве кучьлю ель диварны чатлатаджакъ,
Лякин Ерусалим падишасы Вавилон падишасына къаршы исьян котерди, мысырлылар онъа атларны ве чокъ аскерлерни берсин деп, Мысыргъа хаберджилерини йиберди. Амма о енъиш къазанырмы? Бу ишни япкъан сагъ къалырмы? Шартнамени бозса, сагъ къаладжакъмы я?
Сонъ-сонъунда дженюп падишасы онен дженк этеджек. Шималь падишасы дженк арабаларынен, атлыларынен, бир чокъ гемилеринен, боран киби, онъа къаршы чыкъаджакъ ве, сув ташкъыны киби, виляетлерини басаджакъ ве олардан кечеджек.
Лякин О, Ниневе шеэрини сув ташкъынынен бутюнлей ёкъ этеджек, Озь душманларыны къаранлыкъкъа батыраджакъ.
Лякин Мен къулларыма пейгъамберлерге айткъан сёзлерим ве буюргъан низамнамелерим деделеринъизнинъ яшайышларында беджерильди. О вакъыт олар Манъа тёвбенен къайтып: «Ордуларнынъ РАББИси бизни яшайыш ёлларымыз ичюн ве япкъан ишлеримиз ичюн джезалады», – дедилер.
Йылан исе, оны сувлар алып кетсин деп, къадыннынъ артындан озь агъзындан озен киби сув тёкти.
Мелек манъа даа бойле деди: – Устюнде ороспу отургъан, сен корьген сувлар – халкълар, топлашувлар, миллетлер ве тиллердир.