13 О куню буюк бору чаладжакъ ве Ашшур топрагъында гъайып олгъанлар ве Мысыр топрагъына сюргюн этильгенлер къайтаджакъ, Ерусалимдеки азиз дагъ устюнде РАББИге ибадет этеджеклер.
Хошеа докъузынджы йыл падишалыкъ эткенде, Ашшур падишасы Самарие шеэрини къолгъа алды ве исраиллилерни Ашшур мемлекетине сюргюн этти, оларны Халах еринде, Гозаннынъ озени янындаки Хаворда ве мадайлыларнынъ шеэрлеринде ерлештирди.
Руханийлер Шеванья, Ёшафат, Нетанэл, Амасай, Зекъарья, Беная ве Элиэзер Алланынъ Сандыгъы огюнде кетип, боразан чала эдилер. Овед-Эдом ве Ехия Сандыкъны къаравулладылар.
Шунынъ ичюн падишалар топланып, онынъ янына эписи якъынлашты.
Фукъаре ве оксюзнинъ тарафыны алынъыз, заваллы ве факъыргъа адалет косьтеринъиз!
Сен бизни джезалагъан куньлеримизге коре, беля корьген йылларымызгъа коре энди къувандыр бизни!
О куню Рабби кене къолуны узатаджакъ ве Озь халкъынынъ сагъ къалгъанларыны Ашшур ве Мысырдан, Патрос ве Хуштан, Элам ве Шинардан, Хамат ве денъиз адаларындан къайтараджакъ.
Миллетлерге хабер этип, байракъ котереджек, сюргюн этильген исраиллилерни топлайджакъ, ер юзюнинъ дёрт тарафында дагъылгъан ехудалыларны джыяджакъ.
О заман, исраиллилер Мысырдан чыкъкъан вакъытта киби, Раббининъ сагъ къалгъан халкъы Ашшурдан кениш ёлдан келеджеклер.
Эй, дюньяда яшагъан эр кес! Эй, ер юзюнде ерлешкенлер! Дагъларда байракъ котерильгенини кореджексинъиз, бору чалгъаныны динълейджексинъиз.
РАББИ Мысырда пейда оладжакъ, ве о куню мысырлылар РАББИни биледжеклер, къурбанларны ве бахшышларны кетиреджеклер, РАББИге адакълар береджеклер ве оларны беджереджеклер.
РАББИ Мысырны ураджакъ, амма ургъан сонъ яхшы этеджек. Олар РАББИге къайтаджакълар, О оларнынъ ялваргъаныны эшитеджек ве оларны тедавийлейджек.
Къопай адамлар козьлерини ашагъы тюшюреджек, гъурурлы адамлар ашаланаджакъ. О куню тек РАББИ юксек оладжакъ!
Сонъки куньлерде РАББИнинъ Эви тургъан дагъ дагъларнынъ башы оладжакъ, байырлардан юксек котериледжек, ве онъа тараф бутюн миллетлер, озенлер киби, акъып кетеджеклер.
Чокъ халкълар келип, бойле дейджек: – Айдынъыз, РАББИнинъ дагъына котерилейик, Якъуп Алласынынъ Эвине кирейик. О бизге Озь ёлларыны корьсетеджек, ве бизлер Онынъ ёлларындан юреджекмиз. О заман РАББИ Сиондан Къанунны огретеджек, Ерусалимден Озь Сёзюни ёллайджакъ.
Ордуларнынъ РАББИси бу дагъда бутюн халкълар ичюн семиз ашларнен, темиз шарапнен, энъ гузель этнен, буллюр киби темиз шарапнен софра донатаджакъ.
Шималь тарафына: «Бер!» – айтаджагъым; дженюпке: «Токътатма! Огъулларымны узакътан, къызларымны ернинъ кенарындан кетир, – дейджегим.
Исраильни сатын алгъан РАББИ, Азиз Алла, масхара олгъангъа, халкъларнынъ кореджек козю олмагъангъа, падишаларнынъ къулуна бойле дей: – Ишанчлы РАББИ, сени сайлагъан Исраильнинъ Азизи ичюн, падишалар сени корип, аякъкъа тураджакълар, сенинъ огюнъде башлыкълар ерге тюшеджеклер.
Сюргюн этильген исраиллилерни топлагъан РАББИ-ТААЛЯ бойле дей: – Энди топлангъанлардан гъайры, башкъаларны да топлайджагъым.
– Мен оларнынъ эткенлерини ве ниетлерини билем. Бутюн халкъларны, тюрлю тиллернен лаф эткенлерни топламагъа келеятам. Олар келип, шуретимни кореджеклер.
– О заман эр янъы ай куню ве эр раатлыкъ куню эр джан огюме ибадет этмеге келеджек, – дей РАББИ.
Ойле кунь келеджек ки, Эфраим дагъындаки къаравуллар: «Турунъыз, Сионгъа котерилейик, РАББИге, бизим Алламызгъа кетейик!»
Мысыр топрагъына кеттилер, РАББИнинъ сесини динълемедилер. Тахпанхес шеэрине бардылар.
Къылычтан къуртулып, Мысыр топрагъындан Ехуда топрагъына къайткъан ехудалыларнынъ сайысы пек аз оладжакъ. О вакъыт Мысырда яшамагъа кельген эписи къалгъан ехудалылар кимнинъ сёзю, Меним я да оларнынъ сёзю ерине келеджегини анълайджакълар.
Мен сизни башкъа халкълардан айыраджагъым, къавий къолнен, къудретли кучьнен ве буюк ачувымнен сизни дагъылгъан мемлекетлернинъ арасындан топлайджагъым.
Сизлерни башкъа халкълардан айыргъанда ве сиз дагъылгъан башкъа мемлекетлерден сизни топлагъанда, хош къокъу оларакъ сизни къабул этеджегим. Сизге япылгъан ишлеримде халкъларнынъ огюнде Озь мукъаддеслигимни косьтереджегим.
Шунынъ ичюн РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: – Энди сюргюн этильген Якъупнынъ эвлятларыны къайтараджагъым, бутюн исраиллилерге мерамет эйлейджегим, мукъаддес Адымны къорчалайджагъым.
Падиша Акъ денъизнинъ ве гузель азиз дагънынъ арасында озь буюк чадырларыны къураджакъ. Лякин онынъ сонъу келеджек, ве онъа кимсе ярдым этмейджек.
Къушлар киби, абдырайджакъ ве Мысырдан къайтаджакъ. Гогерджинлер киби, Ашшур мемлекетинден учаджакъ. Мен оларны эвлерине ерлештиреджегим, – дей РАББИ.
Манъа къурбан-бахшышларыны кетиргенде, айванларны соялар ве этлерини ашайлар. РАББИ оларны къабул этмез. Шимди О, къабаатларыны акъылгъа кетирир, гуналары ичюн джезалар, ве олар Мысыргъа къайтар.
Олар РАББИнинъ топрагъында яшамаз, лякин Эфраим Мысыргъа къайтар, Ашшурда да арам шейлерни ашар.
Сонъра, единджи айнынъ онунджы куню бору чалынъыз. Одеме Куню бутюн мемлекетинъизде борулар чалынъыз.
Я РАББИ, Озь халкъынъа падиша таягъынен чобанлыкъ яп, Къармел дагъларында айры яшагъанларны, сенинъ мулькюнъ олгъан къойларынъны бакъ. Эвель-эзель олгъаны киби, олар Башан ве Гиладда отласынлар.
Ерусалимге къаршы чыкъкъан халкълардан сагъ къалгъанларынынъ эписи Ордуларнынъ РАББИси олгъан Падишагъа ибадет этмеге ве Чалашлар Байрамыны япмагъа йылдан-йылгъа Ерусалимге келеджеклер.
Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: – Мына, Мен Озь халкъымны шаркъ мемлекеттен ве кунеш къавушкъан мемлекеттен къуртараджагъым
Кунь догъгъан тарафындан кунь баткъан тарафынадже Меним Адым халкълар арасында буюк оладжакъ! Эр ерде Меним Адыма къокъулы отларны якъаджакълар, элял бахшышларны кетиреджеклер. Халкълар арасында Меним Адым азиз оладжакъ! – дей Ордуларнынъ РАББИси.
О, Озюнинъ мелеклерини ёллайджакъ. Олар, кучьлю бору чалдырып, сайлагъан адамларыны кокнинъ бир четинден башкъа четинедже, дюньянынъ дёрт тарафындан топлап келеджеклер.
– Устюмде Раббининъ Руху булуна; О, мени ягънен сюртип, алчакъгонъюллилерге хайырлы хабер бермеге, эсирлерге – азатлыкъ, сокъурларгъа – козьлери ачылгъаны акъкъында айтмагъа, азап чеккенлерни къуртармагъа, Раббининъ разылыкъ йылы кельгенини беян этмеге ёллады, – деп язылгъан ерини тапып окъуды.
Амма буны сорайым: олар эшитмедилерми? Эльбетте, эшиттилер! Языда айтыла ки, оларнынъ сеси бутюн ер юзюнден кечти, оларнынъ хабери дюньянынъ четине етти.
Гурюльтинен айтылгъан эмир эшитильгенде, баш мелекнинъ сеси янъгъырагъанда ве Алланынъ борусы чалгъанда, Рабби Озю коктен энеджек ве Месихке иманнен ольгенлер биринджи олып тириледжеклер.
Амма сизлер Сион дагъына ве Тири Алланынъ шеэрине – коктеки Ерусалимге якъынлаштынъыз, байрамгъа топлашкъан сайысы олмагъан мелеклернинъ янына кельдинъиз,
Лякин единджи мелек боразан чалгъан куню Алланынъ сырлы иши беджериледжек, Озь къулларына пейгъамберлерге эвельден айтылгъаны ерине келеджек.
Мен Алланынъ огюнде тургъан еди мелекни корьдим. Оларгъа еди боразан берильген.
Сонъ къолларында еди боразан туткъан еди мелек чалмагъа азырландылар.
Бу сес къолунда боразан олгъан алтынджы мелекке: – Буюк Фират дерьясы боюнда багъланып къоюлгъан дёрт мелекни чезип йибер! – деди.