– Арткъа къайтынъыз, эй, ёлдан урулгъан балалар! – дей РАББИ. – Мен сизинъ эфендинъиз олдым. Шеэрлеринъизден бирер адам, къабилелеринъизден экишер адам алып, Сионгъа кетиреджегим,
– Мына, Мен буюраджагъым ве Исраиль эвини бутюн халкълар арасында сачаджагъым. Элекнен ун элеген киби, Мен оларны элеп темизлейджегим, бир урлукъ исе ерге тюшмейджек.
Меним башкъа, бу къоштан олмагъан къойларым да бар. Оларны да алып кельмек керегим. Олар да Меним сесимни эшитеджеклер, ве бир чобаннен бир сюрю оладжакъ.