21 Бакъынъыз! Ер юзюнде яшагъанларны, акъсыз ишлери ичюн джезаламагъа Озь мескенинден РАББИ чыкъа. Топракъ тёкюльген къанны ачып, ольдюрильгенлерни энди сакъламайджакъ.
Эй, топракъ! Тёкюльген къанымны къапатма, къычыргъаным басылмасын.
Коклер акъсызлыгъыны ачаджакъ, ер юзю онъа къаршы чыкъаджакъ.
Рабби джезанен кельгенде, узакътан башынъызгъа беля тюшкенде, не япаджакъсынъыз? Ярдым сорап, кимге ялвараджакъсынъыз? Байлыгъынъызны къайда сакълайджакъсынъыз?
Мен дюньяны – яманлыкъ ичюн, яман адамларны – акъсыз япкъанлары ичюн джезалайджагъым, къопайларнынъ гъурурыны ёкъ этеджегим, макътангъан залымларны ашалайджагъым.
РАББИ манъа бойле деди: «Тынч олып, булунгъан еримден бакъаджагъым, кунешли куннинъ сыджагъы, оракъ вакътындаки чыкъ киби оладжагъым».
Ордуларнынъ РАББИси къулакъларыма: – Омюрбилля бу къабаатынъыз багъышланмайджакъ, – бойле сёзлерни къойды. Ордуларнынъ РАББИ-ТААЛЯсы бойле деди.
Ордуларнынъ РАББИси сени джезалайджакъ, санъа къаршы кок гудюрдисини, ер тепренювини, кучьлю шувултыны, боран ве кучьлю ельни, эм де йыкъыджы атешни ёллайджакъ.
Бу огюмде язылгъандыр; индемейджегим, джезалайджагъым, акъларынъызны береджегим.
Дагъларда къокъулы отларны якътылар, Мени байырларда яманладылар, – дей РАББИ. – Шунынъ ичюн гуналары ве бабаларынынъ гуналары ичюн джезасыны береджегим, эвель эткен ишлери ичюн джезасыны башларынъызгъа тюшюреджегим.
Шеэрден шамата, РАББИнинъ Сарайындан сеси эшитиле! РАББИ душманларыны къазангъанларына коре джезалай.
РАББИ манъа: – Инсан огълу! Оларнынъ не япкъаныны коресинъми? Исраиль халкъы мында пек джиренч ишлер япа. Шунынъ ичюн Мен Азиз Еримден узакълашырым. Сен даа да бетер пис шейлерни кореджексинъ.
Акъылсызлар! Эм тышыны, эм ичини бир Яратыджы яратмадымы?
Дюнья яратылгъанындан берли эписи пейгъамберлернинъ тёкюльген къаны ичюн бу несильге джеза олсун,
Азизлернинъ ве пейгъамберлернинъ къаныны тёккенлери ичюн, Сен оларгъа къан ичирдинъ, оларгъа шай да керек!
Вавилонда пейгъамберлернинъ ве азизлернинъ, ер юзюнде ольдюрильгенлернинъ эписининъ къаны тапылды.