8 олюм эбедиен енъиледжек, РАББИ-ТААЛЯ бутюн юзьлерден козьяшларны силеджек, ер юзюнде Онынъ халкъыны бир вакъыт яманламайджакълар ве масхара этмейджеклер. РАББИ бойле дей.
Сенинъ олюлеринъ тириледжек, ольген беденлер тураджакъ. Топракъта яткъанлар, уянынъыз, къуванчнен къычырынъыз! Чыкъ откъа тюшкени дайын, Сенинъ мераметинъ олю рухларнынъ мемлекетине энеджек.
Эй, Сионда ве Ерусалимде яшагъан халкъ! Сен чокъ агъламайджакъсынъ: ярдымгъа чагъырувларынъызны эшитип, РАББИ санъа мытлакъа мерамет эйлейджек. Сизни эшиткенде, джевап береджек.
Ай, кунеш киби, ярыкъ береджек, кунеш исе еди къат кучьлю, еди куннинъ ярыгъы киби, нур сачаджакъ. О куню РАББИ халкъынынъ яраларыны сараджакъ, агъыр яраланувларыны тедавийлейджек.
РАББИ сатын алгъан адамлар къайтаджакъ, Сионгъа къуванчнен къычырып келеджек, къуванч оларнен эбедиен оладжакъ. Олар къуванч ве шенълик тападжакъ, гъам ве къасевет исе олардан узакълашаджакъ.
Олар келип, бойле дедилер: – Хизкия шойле дей: «Бу кунь – сыкъынты, джеза ве масхаралыкъ куню. Балаларнынъ догъаджакъ вакъты кельди, амма догъурмагъа кучь ёкъ.
РАББИ къуртаргъанлары къайтаджакъ, тюркюнен Сионгъа келеджек, эбедиен къуванаджакълар, къуванчнен шенълик тападжакълар, къасеветлернен ынъранувлар узакълашаджакълар.
Эй, адалетни бильгенлер! Эй, юреклеринде Къануным олгъан халкъ! Динъленъиз Мени! Адамлар сизни яманлагъанларындан къоркъманъыз, куфюр сёзлеринден отюнъиз патламасын!
Къоркъма, масхара олмайджакъсынъ, утанма, ашаланмайджакъсынъ. Яшлыкъ айыбынъны унутаджакъсынъ, туллыкъ масхаралыгъынъны бир даа хатырламайджакъсынъ.
Сени къувдылар, корьмеге истемедилер, сенден четлендилер, энди исе сеннен гъурурланаджакълар, несильден несильге къуванаджакълар.
Масхаралыгъынъыз ичюн эки къат аладжакъсынъыз. Ашалангъаны ичюн къысметине къуванаджакълар, озь топрагъында эки къат мульк аладжакълар, шенълиги сонъсуз оладжакъ.
Ерусалим ичюн шенъленеджегим, халкъым ичюн къуванаджагъым. Анда ич агъламайджакълар, ич къычырмайджакълар.
РАББИнинъ сёзюнден къалтырагъанлар, Онынъ сёзюни динъленъиз: – Сизни корьмеге истемеген, Адым ичюн сизни къувалагъан къардашларынъыз: «РАББИ Озюни шуретинде косьтерсин де, шенълигинъизге бакъайыкъ!» – дейлер. Амма олар масхара оладжакълар.
РАББИ бойле деди: – Агъламакътан озюнъни тут, козьлеринъден козьяш чыкъмасын, ишинъ ичюн мукяфат бардыр, – дей РАББИ, – олар душман топрагъындан къайтаджакълар.
Оларны олюлер дюньясы акиминден къуртарайыммы? Оларны олюмден къорчалайыммы? Ёкъ! Эй, олюм, озь азапларынъны башларына тюшюр! Олюлер дюньясы, айды, урып-йыкъ! Ич аджымайджагъым оларны!
О: «Буны мен ичюн Рабби япты. Устюмден адамлардан корьген масхаралыгъымны алмагъа истеди», – дей эди.
Сонъки йыкъыладжакъ душман исе – олюмдир.
Бу чюрюйджек беден чюрюмейджек беденге чевирильген сонъ, ве оледжек беден ольмейджек беденге чевирильген сонъ, Языда айтылгъан сёзлер ерине келеджек: Олюм енъильди ве ёкъ олды!
Бу эйилик энди Къуртарыджымыз Иса Месихнинъ келювинен айдын олды. О, олюмни ёкъ этти, Къуванчлы Хабер ярдымынен эбедий омюрни берди.
Эгер сизлерни Месихнинъ Ады ичюн яманласалар, сиз бахтлысынъыз, чюнки сизлерде шурет Руху, яни Алланынъ Руху булуна.
Олюм ве олюлернинъ дюньясы атеш голюне ташланды. Мына бу атеш голю – экинджи олюмдир.
Алла оларнынъ козюндеки эр бир козьяшны силеджек, ве энди олюм олмайджакъ. Гъам да, агълав да, агъры да олмаз. Эвельки шейлер кечип кетти.
Тахтнынъ ортасындаки Къозу, чобан киби, оларны бакъаджакъ ве яшайыш сувлары олгъан чокъракъларгъа алып бараджакъ. Алла оларнынъ козьяшларыны бутюнлей силеджек.