6 Элам аскерлери окълукъларыны ала; дженк арабалары устюндеки аскерлер ве атлылар дженкке азыр; Кир аскерлери къалкъанларыны ачалар.
Шемнинъ огъуллары булардыр: Элам, Ашшур, Арпакъшад, Луд ве Арам.
Ашшур падишасы оны динъледи. Дамаск шеэрине уджюм этти, оны запт этти ве эалисини Кирге кочюрди. Рецинни исе ольдюрди.
О куню Рабби кене къолуны узатаджакъ ве Озь халкъынынъ сагъ къалгъанларыны Ашшур ве Мысырдан, Патрос ве Хуштан, Элам ве Шинардан, Хамат ве денъиз адаларындан къайтараджакъ.
Моав акъкъында пейгъамберлик: – Ар-Моав шеэри бир геджеде йыкъылды, харап этильди! Кир-Моав шеэри бир геджеде йыкъылды, харап этильди!
Къоркъунчлы бир шейни корьдим: адамлар бири-бирине хаинлик этелер, душманлар орталыкъны урып йыкъалар. «Эй, Элам, кель мында! Эй, Мадай, шеэрни алкъагъа ал! Бутюн ич чеккенлерини токътатаджагъым».
Энъ яхшы вадийлеринъиз дженк арабаларына толу, атлылар шеэр къапулары къаршысына тизиле.
Дамаскнынъ араба къапу мандалларыны урып-парлайджагъым, Авен вадийинде яшагъанларны ве Бет-Эденден падишаны къырып ташлайджагъым, ве арамлылар Кир шеэрине сюргюн этиледжек, – дей РАББИ.
– Эй, Исраиль огъуллары, сиз Меним ичюн хушлулар киби дегильмисиз? – дей РАББИ. – Мен исраиллилерни – Мысыр мемлекетинден, фелестинлилерни – Къафтор адасындан, арамлыларны – Кир шеэринден алып чыкъардым!