14 Ордуларнынъ РАББИси къулакъларыма: – Омюрбилля бу къабаатынъыз багъышланмайджакъ, – бойле сёзлерни къойды. Ордуларнынъ РАББИ-ТААЛЯсы бойле деди.
Бундан сонъ Шаул къызы Микъал озюнинъ олюмине къадар бир бала догъмады.
Мен дюньяны – яманлыкъ ичюн, яман адамларны – акъсыз япкъанлары ичюн джезалайджагъым, къопайларнынъ гъурурыны ёкъ этеджегим, макътангъан залымларны ашалайджагъым.
Бакъынъыз! Ер юзюнде яшагъанларны, акъсыз ишлери ичюн джезаламагъа Озь мескенинден РАББИ чыкъа. Топракъ тёкюльген къанны ачып, ольдюрильгенлерни энди сакъламайджакъ.
бу гуна сизлер ичюн диварда пейда олгъан чатлакъ киби, авдарыладжакъ олгъан юксек дивар киби оладжакъ: бир кунь апансыздан, бир аньде о, йыкъыладжакъ.
Амма О да акъыллыдыр, беляны ёллайджакъ, сёзюнден къайтмайджакъ, яман адамларнынъ союна ве акъсызлыкъ япкъанларнынъ ярдымджыларына къаршы чыкъаджакъ.
Ордуларнынъ РАББИси къулакъларыма бойле айтты: – Чокъ сайылы бу эвлер бом-бош оладжакъ, буюк ве дюльбер эвлерде кимсе яшамайджакъ.
Анда тек къыскъа вакъыт яшагъан балалар, омюрининъ куньлери толмагъан къартлар олмайджакъ. Юз яшында ольгенни яш огълан деп, саяджакълар, юз яшыны толдурмагъан исе лянетли сайыладжакъ.
Дагъларда къокъулы отларны якътылар, Мени байырларда яманладылар, – дей РАББИ. – Шунынъ ичюн гуналары ве бабаларынынъ гуналары ичюн джезасыны береджегим, эвель эткен ишлери ичюн джезасыны башларынъызгъа тюшюреджегим.
Арамлыгъынъ пек буюк. Мен сени чокъ темизлей эдим, амма сен темизленмединъ. Энди Меним гъазабым санъа тюшип, ятышмагъандже, сен арамлыгъынъдан темизленип оламазсынъ.
РАББИ-ТААЛЯ Озь ниетлерини къуллары пейгъамберлерге ачмагъандже, бир шей япмаз.
РАББИ Якъупнынъ шуретинен ант этти: – Керчектен де, онынъ япкъан ишлеринден ич бирини бир вакъыт унутмайджагъым.
Элийнинъ аилесине ант этем ки, не къурбан чалмакънен, не ашлыкъ бахшышларыны кетирмекнен ич бир вакъыт Элийнинъ аилеси къабаатындан къуртулмайджакъ.
РАББИ Смаилге Шаулнынъ келеджеги акъкъында бир кунь эвельси беян этип: