1 Руя вадийи акъкъында пейгъамберлик. Сизге не олды? Неден эпинъиз дамгъа чыкътынъыз?
Алла огъланнынъ сесини эшитти. Алланынъ Мелеги коктен Хагъарны чагъырып, бойле деди: – Не олды санъа, Хагъар? Къоркъма. Алла огъланнынъ сесини о олгъан еринде эшитти.
Падиша онъа: – Санъа не керек? – деп сорады. О: – Мен тул къадыным, акъайым ольди.
Сонъ падиша ондан: – Санъа не керек? – деп сорады. Къадын: – Шу къадын манъа: «Огълунъны бер, оны бугунь ашайыкъ, меним огълумны исе ярын ашармыз», – деди.
РАББИ рахман ве адалетлидир, Алламыз мераметлидир.
О вакъыт агъызларымыз кулькю иле толып-таша, тиллеримиз исе къуванчнен къычыра эди. О заман халкълар: «РАББИ олар ичюн буюк ишлер япты», – деди.
Коктен берильген руя олмаса, халкъ башсыз олур, къанунны кутькен исе пек бахтлы олур!
Амоцнынъ огълу Ешаянынъ Вавилон акъкъында айткъан пейгъамберлиги.
Сокъакъларында чувал токъумаларына сарылалар, дамларда ве мейданларда эр кес агълай, эр кес козьяш ичинде богъула.
Раббининъ куню, Ордулар РАББИсининъ куню кельди; Руя вадийинде шашмалайлар, къыйналалар ве теляшланалар; диварлар йыкъылалар, дагъларда къычыралар.
Ерусалимнинъ эвлери ве Ехуда падишаларынынъ сарайлары, Тофет киби, арам сайыладжакълар, чюнки бу эвлернинъ дамларында бутюн кок ордуларына къокъулы отларны якътылар ве башкъа аллаларгъа ичимлик бахшышларыны кетирдилер.
Эй, вадийде яшагъан, тюзлюктеки къая! Мен санъа къаршым! – дей РАББИ. – «Бизге къаршы ким чыкъаджакъ, эвлеримизге ким киреджек?» – дейсинъиз.
Шеэрге къаршы дженк эткен къасдийлилер ичери киреджеклер, оны ве эвлерини якъаджакълар. Эвлерининъ дамларында Баалгъа къокъулы отларны якъа эдилер, ябанджы аллаларгъа ичимлик бахшышларыны кетире эдилер ве бойле этип, Мени ачувландырдылар.
Исраиль огъуллары ве Ехуда огъуллары чокъ яманлыкъ яптылар, падишалары, башлыкълары, руханийлери, пейгъамберлери, ехудалылар ве Ерусалимде яшагъанлар Мени ачувландырдылар.
Моавнынъ эписи дамларында ве эписи сокъакъларында тек агълав эшитиле. Бегенмеген савутны киби, Мен Моавны къырдым, – дей РАББИ.
Халкълар чыкъсынлар ве Ехошафат вадийинде топлансынлар. Мен анда отураджагъым ве чевре-четтеки эписи халкъларны суд этеджегим.
Укюм чыкъарылгъан вадийинде – адам сюрюлери, РАББИнинъ куню укюм чыкъарыладжакъ ерге якъынлашты!
Шунынъ ичюн руялар ерине къара геджени кореджексинъиз, фалджылыкъ ерине къаранлыкъны аладжакъсынъыз. Пейгъамберлернинъ башы устюнде кунеш ярыкъ бермейджек, куньдюзлери къара оладжакъ.
Эм эвлернинъ тёпелеринде коклернинъ ордусына ибадет эткенлерни, эм РАББИге садыкълыгъына ант этип, шу аньде Милкъомгъа садыкъ къалгъанларны,
Сизге къаранлыкъта айткъанларымны ярыкъта айтынъыз. Къулагъынъызгъа фысылдап айткъанларымны эвлернинъ дамлары устюнден илян этинъиз.
Эр тарафтан чокътыр. Бу устюнлик энъ эвеля бойледир: оларгъа Алланынъ сёзлери ишанып берильди.
Янъы эв къургъанынънен, таваннынъ чевре-четинде пармакълыкъ да яп. Ёкъса, бирев йыкъылып ольсе, къаны устюнъде олур.
ве оларны чагъырып башладылар. Дан огъуллары айланып, Микъагъа: – Не олды? Не ичюн адамларны топлап кельдинъ? – дедилер.
Шаул туварларыны айдап, тарладан кельди ве: – Халкъкъа не олды? Не ичюн агълай? – деп сорады. Онъа Явеш халкъынынъ сёзлерини айтып бердилер.
Яш Смаил Элийнинъ янында РАББИге хызмет эте эди. О заманларда РАББИ адамларнен сийрек лаф эте эди, Ондан кельген руялар да сыкъ дегиль эди.