8 Къаравуллыкъ эткен къычырды: – Раббим! Эр кунь къаравуллыкъ эттим, эр гедже еримден айырылмадым.
Ехудалылар сахра корюнеджек тёпеге котерильгенде ве шу буюк ордугъа айлангъанда, бакъса, не корьсюнлер – ерде тек серилип яткъан олюлер, бир тири къалгъан киши ёкъ.
Не де бахтлыдыр РАББИден къоркъкъан, Онынъ ёлларындан юрген эр бир инсан!
Олар къара ниетлеринде къатты туралар, къапкъанларыны сакъламакъ ичюн анълашып: «Ишимизни ким кореджек?» – дейлер.
Олар, арсланлар киби, багъыралар, яш арсланлар киби, къычыралар. Багъырып, гъаниметни тутар да, алып кетер, ич кимсе къуртулып оламаз.
Къаравулларнынъ эписи кёр ве бильгисиз, оларнынъ эписи – тильсиз копеклер; авулдап оламай, тюш корип, яталар, юкъламагъа пек севелер.
Эй, Ерусалим, диварларынъда къаравулларны къойдым, гедже-куньдюз ич сусмайджакълар. Эй, РАББИни акъылда туткъанлар! Сусманъыз!
Арслан къобасындан киби, РАББИ Озь еринден чыкъты, Онынъ алевли гъазабындан ве ёкъ этиджи ачувындан оларнынъ топрагъы сахрагъа чевирильди.
Арслан ормандан еринден чыкъа, халкъларны харап этмеге келе, мемлекетинъизни бош ве бакъымсыз этмек ичюн, озь еринден чыкъа. Шеэрлеринъ йыкъыладжакъ, адамсыз къаладжакъ.
Иорданнынъ чалылыгъындан ешиль отлакъларгъа арслан чыкъкъаны киби, Мен де апансыздан оларгъа атылып, эдомлыларны къувалайджагъым, ёлбашчыларыны джезаларым. Манъа ошагъан ким бар? Менден ким сорап олур? Манъа къаршы тураджакъ ёлбашчы бармы?
Иорданнынъ чалылыгъындан ешиль отлакъларгъа арслан чыкъкъаны киби, Мен де апансыздан оларгъа атылып, къасдийлилерни къувалайджагъым, ёлбашчыларыны джезаларым. Манъа ошагъан ким бар? Менден ким сорап олур? Манъа къаршы тураджакъ ёлбашчы бармы?
Айыныкъ ве козь-къулакъ олунъыз. Душманынъыз Шейтан, окюрген арслан киби, юре ве биревни ютмакъ ичюн къыдыра.