Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




Ешая 2:11 - Мукъаддес Китап

11 Къопай адамлар козьлерини ашагъы тюшюреджек, гъурурлы адамлар ашаланаджакъ. О куню тек РАББИ юксек оладжакъ!

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




Ешая 2:11
61 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

Алчакъгонъюллини къуртарасынъ, макътангъан адамны корип, алчакълатасынъ.


Падиша РАББИге ишана; Юдже Алланынъ севгисинде олып, о, сарсылмаз.


Халкъларнынъ мырзалары топландылар, Ибраимнинъ Алласынынъ халкъына къошулдылар, чюнки ер юзюнинъ къалкъанлары Алланынъкидир! О, юксек котерильгендир!


Онынъ янына шукюр сёзюнен якъынлашайыкъ, Онъа къуванчнен багъырып йырлайыкъ!


Кибирли юректен РАББИ нефретленир, керчектен де, о джезасыз къалмаз.


Ойле несиль бар ки, озьлерини эр кестен устюн тутар, эр кеске тёпеден бакъар.


Рабби Сион дагъында ве Ерусалимде озь ишини битирген сонъ, Ашшурнынъ падишасыны къопай юреги ве юкъарыдан бакъкъан козьлери ичюн джезалайджакъ.


О куню бойле дейджексинъ: – Я РАББИ! Санъа шукюрлер олсун! Сен манъа ачувлана эдинъ, амма ачувынъ ятышып, юрегимни алдынъ.


О куню бойле дейджексинъиз: – РАББИни макътанъыз! Адыны чагъырынъыз! Япкъан ишлери акъкъында халкъларгъа хабер этинъиз! Ады юдже олгъаныны акъылларына кетиринъиз!


Мен дюньяны – яманлыкъ ичюн, яман адамларны – акъсыз япкъанлары ичюн джезалайджагъым, къопайларнынъ гъурурыны ёкъ этеджегим, макътангъан залымларны ашалайджагъым.


Амма сени олюлернинъ дюньясына, олюм чукъурынынъ теренлигине алып кеттилер!


Адамларнынъ къопайлыгъы ерге тюшеджек, гъурурлы адамлар ашаланаджакъ. О куню тек РАББИ юксек оладжакъ,


Эр бир шуретли адамнынъ къопайлыгъыны масхара этмек, бутюн ер юзю урьмет эткен адамларны ашаламакъ ичюн, бу къарарны Ордуларнынъ РАББИси чыкъарды.


О куню РАББИ юкъарыда кок ордусыны джезалайджакъ, ер юзюнде ер падишаларыны джезалайджакъ.


О куню бойле дейджеклер: – Мына, бу – бизим Алламыз! Онъа ишандыкъ, ве О бизни къуртарды! Бу – РАББИдир! Биз Онъа ишандыкъ! О бизни къуртарды! Къуванып, шенъленейик!


О куню Ехуда топрагъында бу тюркюни йырлайджакълар: Бизим шеэримиз къавий! Рабби бизни, дивар ве къале киби, къорчалай.


О куню сагъ къалгъан халкъына Ордуларнынъ РАББИси аджайип тадж, дюльберлик ве шурет оладжакъ.


О куню сагъырлар китапнынъ сёзлерини эшитеджек, къаранлыкъта ве зульметте олгъан кёрлар корип башлайджакъ.


Онынъ ичюн РАББИ сизлерге мерамет эйлемеге истеп, беклей, турып, сизлерни аджыйджакъ. РАББИ – адалетли суд эткен Алладыр, Онъа ишангъан эр кес бахтлыдыр.


Тарланъызда сачкъан урлукъларгъа Рабби ягъмур ягъдыраджакъ; топракъ береджек махсуллар бол ве берекетли оладжакъ. О куню айванларынъ кениш отлакъларда отлап юреджеклер.


Кимни сёгдинъ, кимни ашаладынъ? Кимге сес котерип, юкъарыдан бакътынъ? Исраильнинъ Азизине!


О куню еди къадын бир эркекни тутып, онъа бойле айтаджакълар: – Озь отьмегимизни ашайджакъмыз, озь урбаларымызны киеджекмиз, тек бизге эвлен де, адынъны ташымагъа разылыкъ бер. Акъайгъа чыкъмагъанымыз ичюн, устюмиздеки масхаралыкътан азат эт.


О, мырзаларны ич бир шейге чевире, ернинъ къадыларыны бош бир шейге айландыра.


Онынъ ичюн халкъым Адымны биледжек, о куню: «Мына – Меним!» деген – Мен олгъанымны анълайджакъ.


Халкъым Манъа чубар йыртыджы къуш киби олды, башкъа йыртыджы къушлар да оны сарды. Кетинъиз, эписи кийик айванларны топланъыз, оны ашап битиринъиз.


Бирев макътанса, Мени анълагъанынен ве бильгенинен макътансын. Мен – РАББИм! Дюньяда севгинен яхшылыкъ этем, адалет ве догърулыкънен суд этем. Мен булардан разы олам, – дей РАББИ.


Шунынъ ичюн, инсан огълу, пейгъамберлик эт ве Гоггъа бойле айт: РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: – О вакъыт Меним халкъым Исраиль къоркъмайып, къасеветсиз яшайджакъ, сен исе ёлгъа чыкъаджакъсынъ.


Гъазабымнынъ алеви янып, Мен куньджюлигимде шойле дейим: шу куню Исраиль топрагъында буюк бир ер тепренмеси оладжакъ.


– О куню Исраиль топрагъында Гоггъа бир мезарлыкъ ери береджегим, Оверим вадийинде, денъизнинъ куньдогъуш тарафында оны ерлештиреджегим. О ер эписи кеткен-кечкенлернинъ ёлуны кеседжек, чюнки Гог ве онынъ ордулары анда комюледжек. Шунынъ ичюн шу ернинъ ады Хамон-Гог вадийи оладжакъ.


Бу куньден башлап, Исраиль халкъы Мен – РАББИ, оларнынъ Алласы олгъанымны билирлер.


Шимди мен, Невукъаднеццар, эписи ишлери акъикъий ве ёллары адалетли олгъан Коктеки Падишаны макътайым, юксельтем ве шерефлейим. О, кибирленген адамларны алчакъгонъюлли япа биле.


– О куню, – дей РАББИ, – сен Манъа «акъайым» дейджексинъ, бир даа манъа «эфендим» демейджексинъ.


О куню Мен кийик айванларгъа, коктеки къушларгъа, ер юзюндеки махлюкъларгъа халкъымнен муаббет яшамагъа буюраджагъым. Мен о мемлекеттен эм яйны, эм къылычны, эм дженкни узакълаштыраджагъым, оларгъа раат яшамагъа береджегим.


– О куню, – дей РАББИ, – Мен джевап береджегим. Мен коклерге дейджегим, ве коклер ерге ягъмур ягъдыраджакъ.


О куню дагълардан юзюм шырасы тамлайджакъ, байырлардан сют акъаджакъ, Ехуданынъ эписи озенлери сувгъа толаджакъ. РАББИнинъ Эвинден бир чокъракъ чыкъаджакъ ве Шиттим вадийине сув береджек.


– О куню йыкъыкъ эвге ошагъан Давутнынъ падишалыгъыны Мен янъыдан тиклейджегим, диварларыны тюзетеджегим, йыкъылгъан ерлерни янъыдан къураджагъым, оны эски замандаки киби япаджагъым.


– О куню Мен Эдомнынъ икметли адамларыны, Исавнынъ дагъларындаки акъыллы адамларны ёкъ этеджегим, – дей РАББИ.


Шунынъ ичюн РАББИ шойле дей: – Мына, Мен шу халкъкъа ойле беля ёлларым ки, озь боюнларынъызны къуртарып оламазсынъыз, башынъызны котерип юрип оламазсынъыз, ве заманлар пек фена оладжакъ.


РАББИ бойле дей: – Шу куню Мен топал халкъымны топлайджагъым, сюргюн этильгенлерни ве Мен джезалагъанларны арткъа къайтараджагъым.


РАББИ бойле дей: – Шу куню атларынъны ёкъ этеджегим, дженк арабаларынъны бозаджагъым.


О куню сен Манъа къаршы япкъан яманлыкъларынънен озюнъни масхара этмейджексинъ. Мен сенинъ аранъдан къопай ве бурун котерген эр бир адамны узакълаштыраджагъым. Сен Меним мукъаддес дагъымда башкъа озюнъни юксек тутмайджакъсынъ.


О куню Ерусалимге: «Къоркъма, Сион! Рухтан тюшме! – дейджеклер.


О куню РАББИ, оларнынъ Алласы оларны къуртараджакъ. Къойларны киби, Озь халкъыны къорчалайджакъ. Олар, таджда къыйметли ташлар киби, Онынъ топрагъында йылтырайджакъ.


– Мына, фурун киби янгъан кунь келе. О вакъыт эписи къопайлар ве яманлыкъ япкъанлар тобан киби оладжакълар, ве келеяткъан кунь оларны якъаджакъ, – дей Ордуларнынъ РАББИси. – Оларда не тамыр, не пытакъ къалдырылмайджакъ.


Сизге айтам: бу адам, фериседен зияде акъланып, эвине къайтты. Озюни юксельткен эр бир адам алчакъта оладжакъ, озюни алчакъ туткъан исе юксельтиледжек.


Макътангъан адам Раббинен макътансын.


Алланынъ бильгисине къаршы баш котерген эр бир къопайлыкъны ёкъ этемиз, эр бир ниетни эсирге аламыз ве Месихке бойсундырамыз.


Шу куню О эписи азизлер арасында шурет къазанмагъа келеджек ве Онъа инангъанларнынъ эписини айретте къалдыраджакъ. Сиз де анда олурсынъыз, чюнки бизим шаатлыгъымызгъа инандынъыз.


Яшлар, акъсакъалларны динъленъиз. Эпинъиз бири-биринъизге алчакъгонъюллик косьтеринъиз. Алла къопайларгъа къаршы чыкъа, алчакъгонъюллилерге исе эйилик япа.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ