10 РАББИнинъ гъазабындан ве шуретли буюклигинден къоркъып, къаяларгъа кет, ер тюбюнде сакълан.
Амма мен Алладан келеджек джезадан къоркъам, Онынъ буюклигине къаршы турып оламам.
Кемиклери – тунч боразанлар киби къавий, аякълары – демир чубукълар кибидир.
О, сенинъ акъкъынъда Озь мелеклерине эмир этер, ве олар бутюн ёлларынъда сени къорчалар.
Рабби джезанен кельгенде, узакътан башынъызгъа беля тюшкенде, не япаджакъсынъыз? Ярдым сорап, кимге ялвараджакъсынъыз? Байлыгъынъызны къайда сакълайджакъсынъыз?
Ялдагъан адам къолларыны саллагъаны киби, Моав къолларыны саллайджакъ, амма къол айнеджилигине бакъмадан, РАББИ онынъ къопайлыгъыны ашалайджакъ.
Амма бу халкъны харап эттилер, эр бир шейини тартып алдылар. Эписини къапкъан чукъурларына туттылар, зинданларгъа къапаттылар, мулькюни чайпап алдылар, ич кимсе оларны къуртармады. Чайпалгъанлар, кимсе де: «Кери къайтар!» – демей.
Амма РАББИ-Тааля – акъикъаттыр! О, Тири Алла ве эбедий Падишадыр! Ер юзю гъазабындан титрей, халкълар ачувына даянып оламай.
Халкъларнынъ Падишасы! Сенден ким къоркъмаз? Сенден къоркъмагъа – догъру арекеттир! Халкъларнынъ эписи акъыллы адамлары арасында, эписи падишалыкъларында Санъа ошагъан ёкъ!
– РАББИ бойле дей: Мына, Ехуданынъ къопайлыгъыны, Ерусалимнинъ буюк къопайлыгъыны бойле чюрютеджегим.
Авен шеэринде Исраильни гунагъа батыргъан ибадет тёпелери ёкъ оладжакъ, къурбан ерлеринде когемликнен кийик отлар оседжек. О вакъыт анда яшагъанлар дагъларгъа: «Бизни къапатынъыз!», байырларгъа: «Устьлеримизге тюшюнъиз!» – дейджеклер.
Сен де сархош оладжакъсынъ, сен де гизленип, душманларынъдан сакъланув ерини къыдыраджакъсынъ.
Кимден къоркъмакъ керек, сизге анълатаджам: ольдюрмеге ве сонъ джеэннемге ташламагъа къудрети Олгъандан къоркъунъыз. Эбет, сизге айтам: Ондан къоркъунъыз!
О вакъыт дагъларгъа: «Устьлеримизге тюшюнъиз!» ве байырларгъа: «Бизни къапатынъыз!» – дейджеклер.
Олар эбедий олюм джезасына огърайджакълар ве Раббиден ве Онынъ шуретли къудретинден айырыладжакълар.