21 РАББИ Мысырда пейда оладжакъ, ве о куню мысырлылар РАББИни биледжеклер, къурбанларны ве бахшышларны кетиреджеклер, РАББИге адакълар береджеклер ве оларны беджереджеклер.
о вакъыт Сен коклерден, Сен булунгъан ерден эшит. Ябанджылар Сенден не сораса, шунынъ эписини яп. Сонъ бутюн ернинъ халкълары Сенинъ Намынъны биледжеклер ве, Исраиль халкъынъ киби, Сенден къоркъаджакълар. Сонъ даа мен къургъан бу Сарай Сенинъ Адынънен адландырылгъаныны биледжеклер.
Къуртулышым ве шуретим Алладан келир; Алла – къудретли къаям, меним сакълангъан ерим.
Алла котерильсин, душманлары дагъылсын, Оны кореджек козю олмагъанлар Онынъ алдындан къачып кетсин!
Йырымда Алланынъ Адыны макътайджагъым, шукюрлер айтып, Оны юксельтеджегим!
Мына бу шей РАББИге эр бир туякълы, бойнузлы бугъадан, я да танадан чокъ кейф кетирир.
Адакъ берип де, оны беджермемектен адакъ бермемек яхшыдыр.
О куню Рабби кене къолуны узатаджакъ ве Озь халкъынынъ сагъ къалгъанларыны Ашшур ве Мысырдан, Патрос ве Хуштан, Элам ве Шинардан, Хамат ве денъиз адаларындан къайтараджакъ.
Бутюн азиз дагъымнынъ устюнде яманлыкъ этильмейджек, зарар кетирильмейджек. Сувлар денъизни насыл толдурсалар, РАББИ акъкъында бильги бутюн дюньяны толдураджакъ.
О куню буюк бору чаладжакъ ве Ашшур топрагъында гъайып олгъанлар ве Мысыр топрагъына сюргюн этильгенлер къайтаджакъ, Ерусалимдеки азиз дагъ устюнде РАББИге ибадет этеджеклер.
Шимди исе, РАББИм, бизим Алламыз, бизни олардан къуртар. Бутюн ернинъ падишалыкълары бильсин ки, бирден-бир РАББИ – Сенсинъ.
Бири: «Мен РАББИнинъ», – дер, башкъасы Якъупнынъ адынен адланыр, даа бири къолунен: «РАББИнинъ», – язаджакъ ве «Исраиль» деп адланаджакъ.
РАББИ бойле дей: – Мысырлыларнынъ топлагъан шейлери, хушлуларнынъ алыш-веришнен къазангъанлары, юксек бойлу шевалылар да санъа кечип, сенинъки оладжакълар. Олар артынъдан кетеджеклер, зынджырларынен келип, огюнъде ерге тюшеджеклер, санъа: «Алла тек сеннен, башкъа алла ёкъ», – деп ялвараджакълар.
Исраильни сатын алгъан РАББИ, Азиз Алла, масхара олгъангъа, халкъларнынъ кореджек козю олмагъангъа, падишаларнынъ къулуна бойле дей: – Ишанчлы РАББИ, сени сайлагъан Исраильнинъ Азизи ичюн, падишалар сени корип, аякъкъа тураджакълар, сенинъ огюнъде башлыкълар ерге тюшеджеклер.
Сен танымагъан миллетни чагъыраджакъсынъ; сени бильмеген миллет санъа ашыкъаджакъ, РАББИ, сенинъ Алланъ, сизни шуретлеген Исраильнинъ Азизи ичюн санъа келеджеклер.
азиз дагъыма алып кетиреджегим, Ибадет Эвимде къувандыраджагъым, бутюнлей якъыладжакъ ве башкъа къурбанлар къурбан еринде къабул этиледжек; Эвиме «Бутюн халкълар ичюн Ибадет Эви» дейджеклер.
Сенде Кедарнынъ эписи къой-эчкилери топлашаджакъ, санъа Невайотнынъ къочкъарларыны кетиреджеклер, къурбан еримде олар Мен бегенген къурбанлар оладжакълар, ве Мен дюльбер Эвимни шан-шурет этеджегим.
– О заман эр янъы ай куню ве эр раатлыкъ куню эр джан огюме ибадет этмеге келеджек, – дей РАББИ.
Буны корьген адамлар РАББИден пек къоркътылар, Онъа къурбан чалып, адакълар ададылар.
Денъиз сувларгъа толгъаны киби, ер юзю РАББИнинъ шан-шуретини бильгенлернен толаджакъ.
Хуш улькесиндеки озенлернинъ о бир тарафындан Манъа ибадет этеджек адамлар, дагъытылгъан балаларым Манъа бахшышлар кетиреджек.
Кунь догъгъан тарафындан кунь баткъан тарафынадже Меним Адым халкълар арасында буюк оладжакъ! Эр ерде Меним Адыма къокъулы отларны якъаджакълар, элял бахшышларны кетиреджеклер. Халкълар арасында Меним Адым азиз оладжакъ! – дей Ордуларнынъ РАББИси.
Эбедий аят исе – Сени, бирден-бир акъикъий Алланы, эм де Сен ёллагъан Иса Месихни танып-бильмектир.
Озьлеринъизден, тири ташлардан киби, Алла рухий бинаны къура. Сонъ сиз, азиз руханийлер олып, Иса Месихнинъ ярдымынен Аллагъа хош кельген рухий къурбанларны кетиреджексинъиз.
Амма сизлер – сайлангъан бир сой, падишалыкъ япкъан руханийлер, азиз миллет, Алла Озюнинъ халкъысынъыз. Сизлер Онынъ энъ гузель чизгилерини бильдиринъиз деп, Алла сизлерни къаранлыкътан Озюнинъ аджайип ярыгъына чагъырды.
Бугунь РАББИ сени меним къолума береджек. Мен сени урып ольдюририм, башынъны кесерим, фелестинлилер ордусынынъ джесетлерини исе къушларгъа ве кийик айванларгъа берерим.