1 Мысыр акъкъында пейгъамберлик. Иште, РАББИ енгиль булуткъа отурып, Мысыргъа келе! Мысырнынъ путлары Онынъ юзюнден къалтырай, мысырлыларнынъ юреги къопып кете.
Мукъаддес Адынен макътанынъыз, РАББИни къыдыргъанларнынъ юреги къувансын!
Онынъ эмирине коре сарынчкъалар пейда олды, сайысы олмагъан чегерткилер чыкъты.
РАББИнинъ къаиделери догърудыр, олар юрекни къувандыра. РАББИнинъ эмири темиздир, о, козьлерни ярыкълата.
Мен фигъан котерип, болдурдым, тамагъым къуруп къалды. Алланы беклей-беклей, козьлерим зайыфлашты.
Мен тамам бу геджеси Мысыр топрагъындан кечерим ве адамдан башлап айванларгъа баргъандже, Мысыр топрагъында олгъан эр бир биринджи догъгъан баланы ольдюририм ве эписи Мысыр аллаларыны джезаларым. Мен – РАББИм.
Амоцнынъ огълу Ешаянынъ Вавилон акъкъында айткъан пейгъамберлиги.
Эр кес такъаттан кесиледжек, эр адам рухтан тюшеджек.
О куню мысырлылар къадынларгъа ошап, оларгъа къаршы котерильген Ордулар РАББИсининъ къол арекетинден къалтырап, къоркъаджакълар.
Мына, адамлар, чифт-чифт ат устюндеки атлылар келе! Сонъ сесини чыкъарып, бойле деди: – Йыкъылды, Вавилон йыкъылды! Бутюн аллаларынынъ путлары ерге урулып къырылдылар.
Эм де Мысыр падишасы фыравунгъа ве хызметчилерине, башлыкъларына ве бутюн халкъына,
Бакъынъыз, душман, булут киби, котериле, дженк арабалары – боран кибидир, атлары къарталлардан чабик! Вай-вай-вай! Ёкъ оладжакъмыз!
Япкъанларынъызнен Мени ачувландырасынъыз, Мысыр топрагъында башкъа аллаларгъа къокъулы отларны якъасынъыз. Мында яшамагъа кельдинъиз, лякин озьлеринъизни гъайып этеджексинъиз, ер юзюндеки эписи халкълар сизни къаргъайджакъ, сизге хор бакъаджакълар.
– Халкъларгъа хабер этинъиз ве бильдиринъиз! Байракъ котерип, илян этинъиз, гизлеменъиз! «Вавилон алынды, – айтынъыз, – Бел алласы масхара олды, Меродакъ алласы йыкъылды, путлары масхара олды, аллалары чиль-парча олды».
Вавилонда Бел путуны джезалайджагъым, юткъаныны къустураджагъым. Энди халкълар мында кельмейджек, Вавилоннынъ диварлары биле йыкъыладжакъ.
РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: – Мен Ноф шеэрининъ путларыны ёкъ этеджегим, ялан аллаларына сонъ къояджагъым. Мысыр топракъларында артыкъ падиша олмайджакъ, Мен Мысырны дешет ичинде къалдыраджагъым.
Амма Мысыр мемлекети къуру сахра оладжакъ, Эдом топрагъы бош чёльге чевириледжек, чюнки олар Ехуда огъулларыны чекиштирди, топракъларында къабаатсыз адамларнынъ къаныны тёктилер.
Ниневе шеэри акъкъында пейгъамберлик. Элкъошлу Нахумнынъ руялар китабы.
РАББИ тез ачувланмаз, Онынъ къудрети буюк. РАББИ ич кимсени джезасыз къалдырмаз. О, боран ве фуртуна ичинде кете, булутлар – Онынъ аягъы тюбюндеки тоздыр.
Олар белялар денъизинден кечеджек, ве денъизнинъ далгъалары ятышаджакъ, Нил дерьясынынъ бутюн терен ерлери къуруйджакъ. Ашшурнынъ къопайлыгъы азлашаджакъ, Мысырнынъ падишалыкъ таягъы алынаджакъ.
Мысыр халкъы Ерусалимге кетмесе, Чалашлар Байрамыны япмагъа Ерусалимге кетмеген бутюн халкъларнынъ башларына тюшкен беляны РАББИ оларнынъ башына да тюшюреджек.
О вакъыт мысырлылар РАББИ ёкъ эткен биринджи догъгъан балаларыны джыймакъта эдилер. РАББИ оларнынъ аллаларыны да джезалагъан эди.
Ешуруннынъ Алласына ошагъан ёкъ! О, коклер устюнден санъа ярдымгъа Озь Шуретинде булутлар устюнде келе.
Буны эшиткенимизден сонъ, отьлеримиз патлады ве сизге къаршы турмакъ ичюн кимсе джесюрлик тапалмады. Алланъыз олгъан РАББИ – тёпедеки коклернинъ ве ашагъыдаки ер юзюнинъ Алласыдыр.
Сонъ Ехошуагъа: – РАББИ бутюн бу топракъны бизим къолумызгъа берди. О ернинъ эписи яшагъанларынынъ бизден отьлери патлай, – дедилер.
ве: – Бу топракъны РАББИ сизге бергенини билем. Сиз бизни пек къоркъуздынъыз ве бу топракъта эписи яшагъанларнынъ отьлери сизден патлады, – деди.
Мына, О, булутларнен келе! Оны эр бир козь корер, Онынъ беденини хачкъа мыхлагъанлар да Онъа бакъар. Дюньянынъ бутюн къабилелери Онынъ ичюн гъамнен агълайджакъ. Эбет, бойле оладжакъ! Амин.