27 Ордулар РАББИсининъ къарарыны ким ёкъ этип олур? Котерильген къолуны ким токътатып олур?
шойле деди: – Я РАББИ, бабаларымызнынъ Алласы! Коклернинъ Алласы Сен дегильсинъми? Эр бир халкънынъ падишалыгъында Сен падишалыкъ этесинъ. Кучь ве къудрет Сенинъ элинъде. Санъа къаршы кимсе турып оламаз!
Эгер О, келип, биревни тутып къапатса ве суд топлашувыны чагъырса, Онъа къаршы ким чыкъып олур?
О – бирден-бир. Эгер О, бир шей япмагъа истесе, ким Онъа къаршы чыкъаджакъ? Джаны не истесе, оны япар!
Оларны бирликте топракъта сакъла, гизли ерде оларны къапат.
– Сен эр шейни япып оладжагъынъны билем, ич бир ниетинъ токътатылмаз.
Эгер О, бир шей алмагъа истесе, Оны кимсе токътатып оламаз, «Недир эткенинъ?» – деп кимсе айтып олмаз.
Яш арсланлар къыйнала ве ач олалар; РАББИни къыдыргъанлар исе ич бир яхшы шейден эксик олмаз.
Адамнынъ юрегинде чокъ ниет бар, лякин РАББИнинъ мурады ерине келир.
Адамларнынъ икмети, анълайышы, насиаты – РАББИнинъ огюнде бош шей.
Эр бир шуретли адамнынъ къопайлыгъыны масхара этмек, бутюн ер юзю урьмет эткен адамларны ашаламакъ ичюн, бу къарарны Ордуларнынъ РАББИси чыкъарды.
Дюнья къурулгъанындан берли Мен – Аллам! Къолумдан кимсе къуртармаз; Мен эткенимни кимсе къайтарып оламаз.
Куньдогъуштан, узакъ мемлекеттен йыртыджы къушларны чагъырдым, ниетлеримни беджереджек адамны алып кетирдим. Мен айттым ве мытлакъа беджереджегим, ниетлендим ве япаджагъым.
Планларынъызны япсанъыз да, ниетлеринъиз гъайып оладжакъ. Сёз берсенъиз де, о, беджерильмейджек! Алла бизнен!
Арамлылар куньдогъуш тарафындан, фелестинлилер куньбатыш тарафындан келип, Исраильни тишлеринен кемирип, ашайджакълар. Бундан сонъ да РАББИнинъ гъазабы тынмады, къолу эп бир узатылгъандыр.
Мемкелет агълайджакъ, юкъарыдаки коклер къарараджакъ. Мен айттым, къарар эттим, пешман этмейджегим, ниетимден къайтмайджагъым.
Къылычтан къуртулып, Мысыр топрагъындан Ехуда топрагъына къайткъан ехудалыларнынъ сайысы пек аз оладжакъ. О вакъыт Мысырда яшамагъа кельген эписи къалгъан ехудалылар кимнинъ сёзю, Меним я да оларнынъ сёзю ерине келеджегини анълайджакълар.
Шунынъ ичюн Эдом акъкъында РАББИнинъ къарарыны, Теман шеэринде яшагъанлар акъкъында ниетини эшитинъиз! Керчектен де, къой-эчкилернинъ энъ уфакъларыны да хырсызлайджакъ, яшагъан ерлерини бом-бош къалдыраджакълар.
Цидкия Ехудада дёртюнджи йыл падишалыкъ эткенде, Йирмея пейгъамбер Махсеянынъ торунына, Нериянынъ огълу Сераягъа бойле хабер этти. Серая, Цидкиянынъ баш вазифедары олып, о вакъыт онен берабер Вавилонгъа кете эди.
Сени бош къая япаджагъым, балыкъчылар агъларыны къурутмагъа къойгъан бир ер оладжакъсынъ. Бир даа къурулмайджакъсынъ. Мен, РАББИ, бойле айттым, – дей РАББИ-ТААЛЯ.
Биз билемиз ки, Алланы севген ве Онынъ истегинен чагъырылгъан адамлар ичюн Алла яхшылыкъкъа эр шейни чевире.
Энди бунъа не айтайыкъ? Бизим тарафымызда Алла олса, бизге къаршы ким чыкъар экен?