22 – Оларгъа къаршы чыкъаджагъым, – дей Ордуларнынъ РАББИси. – Вавилоннынъ намыны ёкъ этеджегим, сагъ къалгъанларны, эвлятларыны ве несиллерини ольдюреджегим, – дей РАББИ.
Шунынъ ичюн Мен Еровоам эвине белялар ягъдыраджагъым, Исраильде яшагъан Еровоамнынъ союнда эр бир акъайны: къул олсун, азат олсун, – оларнынъ эписини ольдюреджегим. Тезекни насыл бутюнлей якъалар, Мен Еровоамнынъ сюлялесини бутюнлей якъаджагъым.
Мен Сенинъ буюк севгинъе ишанам, Сенден кельген къуртарув ичюн юрегим къувана. РАББИге йыр йырлайджагъым, чюнки О, манъа яхшылыкъ япты!
Инсафлы адамны макътавнен хатырларлар, яман адамнынъ ады исе гъайып олур.
Бутюн ер юзюни урып йыкъмакъ ичюн, РАББИ ве гъазабыны ерине кетирген аскерлери узакъ мемлекеттен, коклернинъ уджундан келелер.
Мына, адамлар, чифт-чифт ат устюндеки атлылар келе! Сонъ сесини чыкъарып, бойле деди: – Йыкъылды, Вавилон йыкъылды! Бутюн аллаларынынъ путлары ерге урулып къырылдылар.
РАББИ, сизлерни Сатын Алгъан, Исраильнинъ Азизи бойле дей: – Сизинъ ичюн Вавилонгъа ордуны ёллайджагъым, оларнынъ эписини къачакъ этеджегим, къасдийлилер гемилеринде янгъанларындан къычыраджакълар.
Шимальден онъа къаршы бир халкъ котерильди, о, онынъ топрагъыны бакъымсыз этеджек, анда не адамлар, не айванлар яшайджакъ, эписи долашып кетеджек.
Санъа исе, Ашшур, РАББИ шуны буюра: – Энди сенинъ адынъны ташыгъан эвлятларынъ олмайджакъ, таштан ве иритильген маденден япылгъан путларны алланънынъ эвинден ёкъ этеджегим, анда санъа къабир япаджагъым, ве сен масхара оладжакъсынъ.