14 О заман эр кес, артындан къувалангъан гъазель киби, чобансыз къой-эчкилер киби, озь халкъларына къайтаджакълар, озь топракъларына къачаджакълар.
О исе: – Чобансыз къалгъан къой-эчки сюрюси киби дагъларгъа дагъылгъан исраиллилерни корем. РАББИ дей: «Оларнынъ башлыгъы ёкъ, эр кес эвине эсен-аман къайтсын», – деди.
Кунеш баткъан вакътында бутюн ордугъа: – Эр кес озь шеэрине, озь ерлерине къайтсын! – къычырып беян этильди.
Халкълар кучьлю сувлар дайын окюрелер, амма Алла оларны гъазапнен опькелейджек, олар узакъларгъа къачып кетеджеклер. Ель дагъларда тозны, къасыргъа кепекни къувалагъаны киби, олар да къувуладжакълар.
Олар къылычтан, ялын къылычтан, тартылгъан яйдан, дженкнинъ дешетинден къачалар.
Яшлыгъынъдан берли алыш-веришнен огърашкъан, бирликте хызмет эткен адамларынъ сенинъ ичюн ойле олды. Эр бири озь тарафына кетти, сени кимсе къуртармады.
Етмиш йыл кечкен сонъ, – дей РАББИ, – къабаатлары ичюн Вавилон падишасыны ве халкъыны, эм де къасдийлилернинъ топрагъыны джезалайджагъым, эбедий бакъымсыз сахрагъа чевиреджегим.
Вавилонда эм сачкъанларны, эм оракъ вакътында берекет джыйгъанны ёкъ этинъиз. Гъайып этиджи къылычтан къоркъып, эр бири озь халкъына къайтсын, эр бири озь топрагъына къачсын.
– Биз Вавилонны бакъа эдик, амма о, яхшы олмады. Айдынъыз, оны ташланъыз, эр биримиз озь топрагъымызгъа кетейик. Онынъ акъкъындаки къарар коклерге тараф котерилип, булутларгъа къадар етти.
Эй, Ашшур падишасы! Сенинъ ёлбашчыларынъ юкълай, мырзаларынъ раатлана, халкъынъ дагъларда дагъылды, оны топлайджакъ киши ёкъ.
Адам къалабалыгъыны корип, Иса оларны аджыды. Чобансыз къойлар киби, олар шашкъын ве кучьтен кесильген эдилер.
Иса къайыкътан чыкъып, чокъ адамларны корип, оларны аджыды. Олар чобансыз къойларгъа ошай эдилер. Иса оларгъа чокъ шейлерни огретип башлады.
Сиз ёлуны джойгъан къойларгъа ошай эдинъиз, энди исе джанларынъызнынъ Чобанына ве Бакъыджысына къайтып кельдинъиз.