12 Адамларны темиз алтындан аз этеджегим, акъайларны Офир алтынындан паалы япаджагъым.
Олар Офирге кетип, андан 420 чувал алтын алып, Сулейман падишагъа кетирдилер.
Офир, Хавила ве Ёвавнынъ бабасы эди. Булар эписи Ёкътаннынъ огъуллары эди.
онъа Офирнинъ темиз алтынынен, къыйметли шохам ташынен, кок якъутнен къыймет кесильмез,
Келинъиз, РАББИнинъ ишлерине бакъынъыз; О, ер юзюни бозып, оны бош къалдырды.
Орманда къалгъан тереклери о къадар аз оладжакъ ки, уфакъ бала биле оларны сайып оладжакъ.
Онынъ ичюн къаргъыш ер юзюни ашай, устюнде яшагъанлар джезаларыны чекелер. Онынъ ичюн ер юзюнде яшагъанлар яналар, пек аз адам къалды.
О куню еди къадын бир эркекни тутып, онъа бойле айтаджакълар: – Озь отьмегимизни ашайджакъмыз, озь урбаларымызны киеджекмиз, тек бизге эвлен де, адынъны ташымагъа разылыкъ бер. Акъайгъа чыкъмагъанымыз ичюн, устюмиздеки масхаралыкътан азат эт.
– Я Рабби, бу не къадар вакъыт сюреджек? – деп сорадым. РАББИ бойле джевап берди: – Шеэрлер бошап, бакъымсыз къаладжакъ; эвлер адамсыз къаладжакъ; бутюн топракъ бом-бош оладжакъ.
РАББИ адамларны узакъ ерлерге къувалайджакъ, ве бу топракъ бакъымсыз, там-такъыр къалдырыладжакъ.