Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




Ешая 12:2 - Мукъаддес Китап

2 Мени Алла къуртара! Онъа ишанып, къоркъмайджагъым! РАББИ-Тааля – кучюм, Онъа йырларым! О мени къуртарды!

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




Ешая 12:2
41 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

Сен Озюнъ Исраильни эбедиен Сенинъ халкъынъ олмагъа сечтинъ, ве Сен, РАББИ, онынъ Алласы олдынъ.


Бу манъа къуртулыш кетирир, чюнки алласыз адам Онъа якъынлашмаз.


ве оларны мырзаларнен, Озь халкъынынъ мырзаларынен отурта.


Сенинъ шаатлыкъларынъ акъкъында буюк байлыкъ акъкъында киби къуванам.


Кибирли адамларны юзьлединъ, эмирлеринъден четлешкенлерге лянет.


Я РАББИ, Сени чагъырам! Меним Къаям! Мени джевапсыз къалдырма! Ёкъса, Сен манъа джевап бермесенъ, мен мезаргъа тюшкенге ошайджагъым.


О, денъизни къуру топракъкъа айландырды; олар озенден джаяв кечти. О ерде биз Онъа къувандыкъ!


Озюнь билесинъ, башыма не къадар акъарет тюшти, не къадар утандым, масхара олдым. Душманларымнынъ эписи Сенинъ огюнъде.


Акъареттен юрегимни къан басты, мен хасталандым, аджыгъанларыны бекледим, олмады, теселли къыдырдым, лякин тапмадым.


РАББИ – меним къудретим, меним макътав тюркюмдир, О, манъа къуртулыш берди. О, меним Аллам, Оны макътарым! О, бабамнынъ Алласы, Онынъ Адыны юксельтирим.


Шунынъ ичюн Ордуларнынъ РАББИ-ТААЛЯсы бойле дей: – Эй, Сионда яшагъан халкъым! Ашшурдан къоркъманъыз! О, эвельден Мысыр киби, сени таякънен урар, сопасыны санъа къаршы котерир.


Сени къуртаргъан Алланъны унуттынъ, сени сакълагъан Къаянъны акъылынъа кетирмединъ, бунынъ ерине шенълендирген багъларны осьтюрдинъ, ябан юзюм пытагъындан чубукъ сачтынъ.


Юзюмлик Манъа ишансын, Меннен муаббет яшасын, тынчлыкъ-аманлыкъ яшасын.


Эр бири ельге къаршы бир къорув киби, борандан сакъланув ери, сувсуз топракъта бир чокъракъ, къуругъан топракътаки юксек къаянынъ аткъан талдасы киби оладжакъ.


РАББИ – бизим Суд Этиджимиз, РАББИ – Къанун Бериджимиз, РАББИ – бизим Падишамыз, О – бизим Къуртарыджымыз!


Меним Къуртарыджым – РАББИдир; омюрбилля РАББИнинъ Эвинде телли чалгъыларымызны чалдырып, тюркюлер йырлайджакъмыз!


РАББИ Исраильни исе къуртараджакъ, Исраиль эбедиен къуртулгъан оладжакъ. Сизлер эбедиен не масхара оладжакъсынъыз, не де утанаджакъсынъыз.


Якъупны Озюне къайтармагъа, Исраильни Озюне топламагъа, догъгъанымдан берли РАББИ мени Озь къулу япты. РАББИнинъ козюнде шурет къазандым, Аллам – меним кучюмдир. Шимди О, дей:


Аранъыздан РАББИден ким къоркъа? Къулунынъ сёзюни ким тута? Ярыкъ олмайып, къаранлыкъта юргенлер РАББИнинъ Адына ишансын, Алласына таянсын.


– Мен, Мен Озюм гонълюнъизни аладжагъым! Не ичюн сиз оледжек адамдан, от киби олгъан адам огълундан къоркъасынъыз?


РАББИде буюк къуванч тападжагъым, Аллам ичюн джаным шенъленеджек. О манъа къуртулыш урбаларыны, инсафлыкъ урбасыны кийдирди. Киевге, руханийге киби, башыма сарыкъ къойды, бир келинни киби, ильванларнен безетти.


Мына, РАББИ ер юзюнинъ кенарларына илян эте: – Сион къызына: «Мына, Къуртарыджынъ келеята! О, мукяфатлайджакъ, акъларыны береджек», – денъиз.


Меним яраткъанларыма эбедиен шенъленип къуванаджакъсынъыз. Бакъынъыз, Мен яраткъан Ерусалим ве халкъ шенъ ве къуванчлы оладжакълар.


Мына, Рабби Озю сизге алямет береджек. Бакъынъыз, къыз юклю олып, огъул догъаджакъ, адыны Иммануэл къояджакълар.


Онынъ куньлеринде Ехуда къуртуладжакъ, Исраиль къоркъусыз яшайджакъ. Онъа: «РАББИ бизни акълай», – айтаджакълар.


Керчектен де, байырлардан ве чокътан-чокъ дагълардан тек алдав келе, Керчектен де, РАББИ, бизим Алламыз, – Исраильнинъ Къуртарыджысыдыр!


О заман Невукъаднеццар: – Шадракъ, Мешакъ ве Авед-Негонынъ Алласы шан-шуретлидир! О, Озюнинъ Мелегини ёллады ве Озюнинъ Онъа умют эткен къулларыны къуртарды. Олар падишанынъ эмирине бойсунмадылар ве озь Алласындан гъайры башкъа аллагъа ибадет этмемек ве онъа табынмамакъ ичюн, озь беденлерини атешке бердилер.


Лякин Ехуда эвине мерамет этеджегим. Не яй, не къылыч, не дженк, не атлар ве атлылар оларны къуртараджакъ, олар Алласы РАББИнинъ кучюнен къуртуладжакъ.


Эй, Сион халкъы, Алланъыз РАББИде къуван ве шенъленинъиз! О, ягъмурны сизге тамам кереги къадар береджек, ве, эвельки киби, кузьде ве баарьде ягъмурны ягъдыраджакъ.


Бош шейлерге инангъан адамлар Санъа садыкълыгъыны унуттылар.


эписи бир РАББИме къуванырым, мени къуртаргъан Аллама севинирим!


Мен Къуванчлы Хаберден утанмайым. О – Алланынъ къудретидир, онынъ ярдымынен эписи инангъанлар: биринджиден еудийлер, сонъ башкъа халкълар, – къуртулышны тапалар.


Шубесиз, акъикъий диннинъ сыры буюктир: Алла инсан беденинде корюнди, Онынъ догърулыгъы Рухта ачылды. О, мелеклерге корюнди, халкъларгъа бильдирильген эди. Дюньяда Онъа инандылар; шурет ичинде О, коклерге котерильди.


Олар кучьлю сеснен: – Тахтта отургъан Алламыз ве Къозу къуртара биле! – деп къычыра эдилер.


Ханна дува окъуп, бойле деди: – Сен, РАББИ, манъа къуванч бересинъ, къуветим Сенден келе! Душманларымнынъ устюнден кулем – Сен мени олардан къуртардынъ!


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ