5 Инсафлыгъы – белине багълагъан къушакъ киби, ишанчлылыгъы – янбашына багълагъан къушакъ киби оладжакъ!
Сувлар шувулдап, копюрильсе де, дагълар фуртунадан титресе де, биз къоркъмамыз! Сэла
Бутюн куньлеримиз Сенинъ гъазабынъ астында кече, йылларымыз инъильтинен бите.
Я РАББИ, очь алыджы Алла! Очь алыджы Алла, Озь нурунъда корюн!
Я РАББИ! Сен Меним Алламсынъ, Сени юксельтип, Адынъны макътарым. Сен аджайип ишни яптынъ, эвель-эзельден ниет эткенинъни толусынен беджердинъ.
Бакъынъыз, Падиша адалетли падишалыкъ этеджек, башлыкълар догърулыкънен суд этеджек.
Устюне бир зырх киби, догърулыкъны кийди, Озь башына башлыкъ киби, къуртарувны къойды. Акътыман урбасыны кийди, гъазапнен, япынджанен киби, устюни къаплады.
Бизге бир Бала догъды, бизге бир Огъул берильди! Омузлары устюне акимиет къоюлды. Онъа «Аджайип», «Насиатчы», «Кучьлю Алла», «Эбедий Баба», «Аманлыкъ Падишасы» дейджеклер.
Падишалыкъ эткенине ве акимиети тюбюнде аманлыкъ-тынчлыкъкъа сонъ олмайджакъ. Давутнынъ тахтындан эбедиен падишалыкъ этип, адалетнен ве догърулыкънен падишалыкъны пекитеджек ве къавийлештиреджек. Буларнынъ эписи – гъайрет ве буюк севгинен япылгъан Ордулар РАББИсининъ ишидир.
Мен санъа ишанчлы оладжагъым, ве сен РАББИни биледжексинъ.
Япаджакъ шейлеринъиз будыр: бири-биринъизге догърусыны айтынъыз, шеэр къапулары янында адалетли ве къавгъа-давасыз суд этинъиз,
догърусыны айтамыз, Алланынъ къудретине таянамыз, къолларымыздаки силя – бизим догърулыгъымыз.
Шунынъ ичюн, белинъизни акъикъатнен багъланъыз, кокрегинъизге догърулыкъ зырхыны такъынъыз,
Шунынъ ичюн Онъа эр шейде агъа-къардашларына ошамагъа керек эди. Бойле этип, О, Алланынъ огюнде мераметли ве ишанчлы баш руханий олды ве халкънынъ гуналары ичюн Озюни одеме этти.
Месих Озь беденинен азап чекти. Сизлер де фикирлеринъизде бунъа азыр олунъыз, чюнки озь беденинен азап чеккен адам гуна япмакъны токътата
Эгер исе: «Гуналарымыз бар», – десек, О, ишанчлы ве адалетли олып, бизим гуналарымызны багъышлар ве бизни эр тюрлю яман ишлеримизден темизлер.
Лампат таякъларынынъ ортасында, табанына къадар узун урба кийген ве кокюсине алтын къушакъ такъкъан адамгъа ошагъан бириси корюнди.
Лаодикеядаки иманлылар джемиетининъ мелегине яз: «Алланынъ истегини беджерген, ишанчлы ве акъикъий Шаат, Алла яраткъан эр бир шейнинъ Башлыгъы бойле дей: