13 Эфраимнинъ пахыллыгъы битеджек, Ехудагъа къаршы дженк эткенлер къырыладжакъ. Эфраим Ехуданы пахылламайджакъ, Ехуда Эфраимни хорламайджакъ.
Менашше – Эфраимни, Эфраим – Менашшени кемире, экиси де Ехудагъа къаршы баш котерелер. Бундан сонъ да РАББИнинъ гъазабы тынмады, къолу эп бир узатылгъандыр.
О куньлерде Ехуда халкъы Исраиль халкъынен топланып, берабер шималь топрагъындан чыкъаджакълар, Мен деделеринъизге берген топракъкъа кетеджеклер.
– Бу халкънынъ: «РАББИ сайлагъан эки къабиле ред этильмедими?» – деп сорагъанларыны эшитмейсинъми? Бунынъ ичюн халкъыма нефретнен бакъалар, оны халкъ биле саймайлар.
– О куньлерде ве о заманларда, – дей РАББИ, – Ехуда огъулларынен берабер Исраиль огъуллары келеджек, агълап-сызлап юреджеклер, РАББИни, оларнынъ Алласыны, къыдыраджакълар.
РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: Башкъа халкълар арасында дагъытылгъан Исраиль халкъыны топлагъанымда, халкъларнынъ козю огюнде Озь мукъаддеслигимни косьтереджегим. Олар озь топрагъында, Мен къулум Якъупкъа берген топракъта яшайджакълар.
Ехудалылар ве исраиллилер берабер топлашып, озьлерине бир башлыкъ сайлайджакъ ве ер юзюнде эсен-аман яшайджакълар. Йизреэл куню азиз оладжакъ!