О, РАББИнинъ огюнде бир фидан киби, къуру топракътан бир филис киби чыкъты. О, не дюльбер, не де улу эди. Бизлер Оны корьдик, ве корюниши бизни меракъландырмай эди.
Бизге бир Бала догъды, бизге бир Огъул берильди! Омузлары устюне акимиет къоюлды. Онъа «Аджайип», «Насиатчы», «Кучьлю Алла», «Эбедий Баба», «Аманлыкъ Падишасы» дейджеклер.
РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: Мен Озюм кедр терегининъ тёпесинден бир филис алып, оны сачаджагъым. Онынъ тёпесинден назик филисини къопарып, оны буюк ве юксек дагъда ерлештиреджегим.
Сен де, Вифлеем-Эфрата, Ехуданынъ баш шеэрлери арасында кичик олсанъ да, сенден Мен ичюн Исраильнинъ Башлыгъы чыкъаджакъ. Онынъ тамырлары заманларнынъ башындан, эбедийликтен келип чыкъа.
Белли ки, бизим Раббимиз Иса Ехуда къабилесинден келип чыкъты. Муса исе бу къабиле акъкъында айткъанда, руханийлик хызмети акъкъында ич бир шей айтмагъан эди.