7 Топрагъынъыз бошап къалды, шеэрлеринъиз атешке берильди. Ябанджылар тарлаларынъызны козьлеринъиз огюнде ашап битирелер. Орталыкъ бошап къалды, санки ябанджылар сизлерни басты!
Алласы РАББИ Ахазны Арам падишасынынъ къолуна берди. Арамлылар оны енъдилер, бир чокъ адамыны туттылар ве Дамаск шеэрине алып бардылар. Бундан гъайры о, Исраиль падишасынынъ къолуна тюшти ве бутюнлей енъильди.
Сион къызы – юзюм багъындаки, бостандаки чалаш киби, алкъагъа алынгъан шеэр киби къалды.
Ерусалим сюрюнди, Ехуда йыкъылды. Айткъанларынен япкъанлары РАББИге къаршыдыр, Онынъ шуретли козьлерине къаршы акъаретнен чыкъалар!
Эдом озенлери зифтке, топрагъы кукюртке чевиреледжек; бутюн мемлекети янгъан зифт оладжакъ.
Сенинъ йыкъыкъ ве бакъымсыз ерлеринъде ве бозулгъан топрагъынъда тар оладжакъ, о къадар чокъ адамлар анда яшайджакълар да. Сени харап эткенлер сенден узакълашаджакъ.
Яйлада киби, къойлар отлайджакълар, ябанджылар байларнынъ йыкъылгъан эвлерини тинтеджеклер.
Ордуларнынъ РАББИси къулакъларыма бойле айтты: – Чокъ сайылы бу эвлер бом-бош оладжакъ, буюк ве дюльбер эвлерде кимсе яшамайджакъ.
– Я Рабби, бу не къадар вакъыт сюреджек? – деп сорадым. РАББИ бойле джевап берди: – Шеэрлер бошап, бакъымсыз къаладжакъ; эвлер адамсыз къаладжакъ; бутюн топракъ бом-бош оладжакъ.
Сени къувдылар, корьмеге истемедилер, сенден четлендилер, энди исе сеннен гъурурланаджакълар, несильден несильге къуванаджакълар.
РАББИ кучьлю онъ къолуны котерип, ант этти: – Бир даа душманларынъ богъдайынъны ашамайджакъ, ябанджыларнынъ огъуллары сен япкъан тазе шарабынъны ичмейджеклер.
Азиз шеэрлеринъ сахрагъа чевирильди, Сион бакъымсыз, Ерусалим харап олды.
Ярамазлыкъ, атешке ошап, алевленди, тикенли чалыны ве кийик отларны ашап битире, ормандаки чалыларны якъа, тютюн бурум-бурум котериле.
Топракъны таптагъан аскерлернинъ аякъкъаплары, къангъа булангъан урбалары якъыладжакъ, атешке аш оладжакъ.
Яш арсланлар онъа къаршы ырылдады, сес чыкъарды ве топрагъыны харап этти; шеэрлери якъылды, адамсыз къалды.
Арслан ормандан еринден чыкъа, халкъларны харап этмеге келе, мемлекетинъизни бош ве бакъымсыз этмек ичюн, озь еринден чыкъа. Шеэрлеринъ йыкъыладжакъ, адамсыз къаладжакъ.
О вакъыт ачувымнен гъазабым чыкъып, Ехуда шеэрлеринде ве Ерусалимнинъ сокъакъларында янып башлады, ве, бугунь корьгенинъиз киби, олар бакъымсыз ве харап олдылар.
Эй, Ерусалим! Джезагъа къулакъ ас, ёкъса, Мен сенден узакълашырым, сени бакъымсыз топракъкъа чевиририм, анда кимсе яшамайджакъ.
Ехуда шеэрлеринде, Ерусалим сокъакъларында къуванч ве шенълик сеслерини токътатаджагъым, келиннен киевнинъ сеслерини кеседжегим, ве мемлекет харап оладжакъ.
Мал-мулькюмиз – душманларымызгъа кечти, эвлеримиз ябанджыларгъа тюшти.
Мен сизлерни шаркъ халкъларынынъ элине береджегим. Олар топракъларынъызда ордуларыны ве чадырларыны къураджакълар, махсулынъызны ашайджакъ, сютюнъизни ичеджеклер.
Мен Нил къолларыны къуру топракъкъа чевиреджегим, мемлекетни ярамазларнынъ къолларына береджегим. Ябанджыларнынъ къолларынен Мен мемлекетни де, ичиндеки эр шейни де йыкътыраджагъым. Буны Мен, РАББИ, айттым.
Ябанджылар онынъ кучюни ашады, о исе буны бильмеди. Башы чаларды, онынъ хабери исе ёкъ.
Олар ельни сачкъаны ичюн, боранны джыяр. Оларнынъ урлукълары берекет бермейджек, богъдай унны бермез. Унны берсе биле, чет адамлар оны ашап битирир.
Сизлерни исе халкълар арасында дагъытаджагъым, артынъызгъа къылыч ёллайджагъым. Топрагъынъыз харап къаладжакъ, шеэрлеринъиз бозуладжакълар.
О заман топракъ бутюн бакъымсыз олгъан вакъыт ичинде эписи тутулмагъан раатлыкъ йыллары ичюн къанаатленеджек. Душманларынъызнынъ топрагъында яшайджакъ вакътынъызда топракъ раатланаджакъ ве озь раатлыкъ йыллары ичюн къанаатленеджек.
Мемлекетинъдеки шеэрлеринъни бербат этеджегим, эписи пекитильген ерлеринъни йыкъаджагъым.
Шунынъ ичюн Мен гуналарынъыз ичюн ойле урарым ки, бир даа аякъкъа турып оламазсынъ. Сени бутюнлей ёкъ этеджегим.
Топрагъынънынъ махсулыны ве ишлеринънинъ эписи берекетлерини сен бильмеген халкъ ашайджакъ, сени исе омюрбилля хорлап мазлум этеджеклер.
Аранъызда ят халкълардан олгъанлар сизден эп юкъары котериледжеклер, сен исе эп ашагъы тюшеджексинъ.
«Кукюрт ве туз… Бутюн топракъ яна… Устюне бир шей сачылмай, топракъ бир шей осьтюрмей… Онда бир шей осьмей, бир от да осьмей. Содом, Гомора, Адма ве Цевоим шеэрлерине ошай. РАББИ оларны гъазабында ве афакъанында йыкъып ёкъ эткендир».