31 Кучьлю адам – памукъ киби, ишлери де къыгъылчым киби оладжакъ. Экиси берабер янаджакъ, кимсе сёндюрип оламайджакъ.
Онынъ ичюн къаргъыш ер юзюни ашай, устюнде яшагъанлар джезаларыны чекелер. Онынъ ичюн ер юзюнде яшагъанлар яналар, пек аз адам къалды.
Я РАББИ! Сен къолунъны юкъары котердинъ, амма олар корьмейлер. Сен халкъынъны севгенинъни корип, утанаджакълар, атешинъ душманларынъны ашап битиреджек.
Мен гъазаплы дегилим, лякин къаршыма тикенлер ве кийик отлар чыкъса, оларгъа къаршы дженк этерим, бутюнлей якъып ташларым.
– Сизлер пиченнен юклюсинъиз, тобан догъураджакъсынъыз, нефесинъиз атеш олып, сизни ашап битиреджек.
Сиондаки гунакярларнынъ отьлери патлады, имансызлар къалтырап башлады: «Арамыздан эр шейни ашап битирген атешнинъ янында ким отурып олур? Арамыздан эбедий алевнинъ янында ким яшап олур?»
Рабби Сион къызларынынъ арамлыкъларыны юваджакъ, адалетли суд ве атеш рухунен Ерусалимни анда тёкюльген къандан темизлейджек.
дженк арабаларыны, атларны, орду ве бутюн олгъан кучь-къуветини алып кетирди. Оларнынъ эписи берабер ерге тюшип, турмадылар, фитиль киби сёнди, гъайып олдылар.
Атеш тобанны, алев де пиченни якъып ёкъ эте; оларнынъ тамырлары да чюрюп, ёкъ олур, чечеклери куль киби авагъа савурылыр. Олар Ордулар РАББИсининъ Къануныны ред эттилер, Исраиль Азизининъ Сёзюнден вазгечтилер.
Эй, атешни алевлендиргенлернинъ эписи! Эй, янгъан окъларны туткъанлар! Атешинъизнинъ ялынына, окъларынъызнен якъкъан атешке кетинъиз. Буны сизге къолум япаджакъ, чекишип оледжексинъиз.
– Озьлерини «эляллап ве темизлеп», багъчаларгъа бирер-бирер киргенлер, домуз этини, джиренч шейлерни ве сычанларны ашагъан эр кес гъайып оладжакълар, – дей РАББИ.
– Тышары чыкъкъанда исе, Менден юзь чевиргенлернинъ джесетлерине бакъаджакълар. Оларны кемирген къурт ольмез, якъкъан атеш сёнмез. Эр бир джан олардан нефретленеджек.
Ордулар РАББИсининъ хышымы ер юзюни атеш киби сарды, халкъ атешке аш ерине олды, агъа къардашыны аджымай.
Эй, Давутнынъ эви! – дей РАББИ. – Сабадан адалетнен суд этинъиз, белягъа къалгъан адамны зорбанынъ къолундан къуртарынъыз. Ёкъса, гъазабым атеш киби туташаджакъ, япкъан яманлыкъларынъыз ичюн янаджакъ, кимсе оны сёндюрип оламайджакъ.
Энъ кучьлю аскерлер Мысыр акъкъында ве онъа къол туткъанлар акъкъында олюлер дюньясындан айтаджакъ: «Олар ашагъы тюштилер, энди шу сюннетсизлер къылычтан ольгенлернинъ янында яталар».
– Мына, фурун киби янгъан кунь келе. О вакъыт эписи къопайлар ве яманлыкъ япкъанлар тобан киби оладжакълар, ве келеяткъан кунь оларны якъаджакъ, – дей Ордуларнынъ РАББИси. – Оларда не тамыр, не пытакъ къалдырылмайджакъ.
Шимди тереклернинъ тамырлары янында балта азыр ята. Яхшы мейва бермеген эр бир терекни кесип, атешке ташларлар.
О энди Озюнинъ махсус курегинен богъдайны кепектен айырмагъа азыр. О, Озь арманыны темизлейджек: богъдайны анбаргъа топлап, кепекни сёнмез атеште якъаджакъ.
Айван ве онынъ алдында аджайип ишлер япкъан ялан пейгъамбер эсирге тюшти. (Ялан пейгъамбер адамларны озь аляметлеринен алдаткъан эди, ве олар айваннынъ тамгъасыны къабул эткен ве онынъ путуна ибадет эткен эдилер.) Олар экиси кукюртнен янгъан атеш голюне тири олып ташландылар.
Оларны алдаткъан Шейтан атеш ве кукюрт голюне, айваннен ялан пейгъамбер олгъан ерге ташланды. О ерде олар гедже-куньдюз эбедиен чекишеджеклер.
Шимшон Лехиге якъынлашкъанда, фелестинлилер къычыра-къычыра, онъа къаршы чыкътылар. Шимшонны РАББИнинъ Руху къаплады – къолундаки аркъанлар алевленген кетен киби олды, къолуны багълагъан аркъанлар тюшти.