25 Къолумны санъа къаршы узатып, кумюшни ириткен киби, сени иритирим, къошмалардан сени арындырырым.
Кумюшинъ шлаккъа чевирильди, ичкилеринъ сув къошулып бозулды.
Бунынънен Якъупнынъ къабааты одеме этиледжек, гунасындан вазгечкенде, ишлери ойле оладжакъ: къурбан ерлерининъ эписи ташларыны, киреч киби, тозгъа чевиреджек, Ашера путуна табынма диреклерини кеседжек, къокъулы отлар якъыладжакъ ерлерни бозаджакълар.
Рабби Сион къызларынынъ арамлыкъларыны юваджакъ, адалетли суд ве атеш рухунен Ерусалимни анда тёкюльген къандан темизлейджек.
Корюк уфюре-уфюре, къуршунны атеште ирите, амма иритиджи бошуна гъайрет этти, яманлар айырылмадылар.
Сен, Йирмея, хиянетлик ортасында яшайсынъ. Хиянетлиги ичюн, олар Мени танымагъа истемейлер, – дей РАББИ.
Онынъ ичюн Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: – Бакъынъыз, оларны иритип сынайджагъым. Халкъыма башкъа не япып олурым?
Манъа къаршы чыкъкъанларны ве боюн эгмегенлерни аранъыздан айыраджагъым. Оларны яшагъан мемлекетлерден чыкъараджагъым, амма оларны Исраиль топрагъына кирсетмейджегим. О заман Мен – РАББИ олгъанымны билирсинъиз.
Шунынъ ичюн РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: Эпинъиз къалымты киби олгъанынъыз ичюн, мына Мен сизлерни Ерусалимде топлайджагъым.
Иритмек ичюн атешни якъып, оджакъкъа кумюш, бакъыр, демир, къуршун ве къалай насыл атылса, Мен де гъазап ве ачув ичинде сизлерни топлап, иритеджегим.
Кумюш оджакъта иригени киби, сизлер де анда ирийджексинъиз. О заман Мен, РАББИ, устюнъизге ачувымны тёккенимни билирсинъиз.
О куню сен Манъа къаршы япкъан яманлыкъларынънен озюнъни масхара этмейджексинъ. Мен сенинъ аранъдан къопай ве бурун котерген эр бир адамны узакълаштыраджагъым. Сен Меним мукъаддес дагъымда башкъа озюнъни юксек тутмайджакъсынъ.
О, темизлемеге башлайджакъ ве кумюшни иритип темизлейджек. О, Левийнинъ огъулларыны темизлейджек, алтын ве кумюш киби иритип арындыраджакъ, ве олар догърулыкънен РАББИге бахшышларны ве къурбанларны кетиреджек.
О энди Озюнинъ махсус курегинен богъдайны кепектен айырмагъа азыр. О, Озь арманыны темизлейджек: богъдайны анбаргъа топлап, кепекни сёнмез атеште якъаджакъ.
Эй, халкълар! Алланынъ халкъынен берабер къуванынъыз! О, къулларынынъ къаны ичюн акътыманыны ве Озь душманларынынъ интикъамыны алыр, Озь топрагъы ве халкъы ичюн одеме этер.
Мен кимни севсем, оны сёгем ве джезалайым. Шунынъ ичюн гъайретли ол ве тёвбе эт.