22 Кумюшинъ шлаккъа чевирильди, ичкилеринъ сув къошулып бозулды.
Адалетке толу ишанчлы баш шеэр насыл олды да, ороспу шеэрине чевирильди? Эвель ичинде акъикъат яшай эди, шимди исе – ольдюргенлер.
Башлыкъларынъ къанунны бозалар хырсызларнен достлашалар. Оларнынъ эписи бахшышларны севе ве къапарларны къыдыра. Етимни къорчаламайлар, тул къадыннынъ давасы оларгъа барып етмей.
Ичип сархошлангъан сонъ, ороспуларны къыдыра, намуснынъ ерине айып шейлерни бегенелер.
– Эй, Эфраим, не япайым санъа? Эй, Ехуда, санъа не япайым? Сизинъ севгинъиз саба думанына ошай, тез гъайып олгъан чыкъны акъылгъа кетире.
Чокъусы Алланынъ Сёзюни озь файдасы ичюн илян этселер де, биз исе Алланынъ тарафындан ёлланылып ве Месихнен олып, Алланынъ огюнде саф юрекнен лаф этемиз.